Zaterdag 25 juni, het was de laatste dag thuis. Vreemd en spannend.

De koffer wel drie keer open en dicht gehad, vanwege de kilos. Ik mag 30 kilo meenemen aan bagage. Dingen eruit , en andere dingen erin.

De jeu de boule ballen , in de handbagage, totdat Sietske een heldere ingeving kreeg. Zijn ze niet gevuld met water? Ja dus. Weer terug in de koffer. Pfff.

Half drie zijn we weggereden, en op Schiphol aangekomen gelijk inchecken. Samen met Antje en Sietske nog even koffie , wat kopen bji de ah, en het vertrek was daar.

Vond het best moeilijk om alleen verder te gaan zo zonder mijn beide dochters.

Maar het ging goed, in zoverre, er was een vertraging van een dik half uur. Gelukkig vond ik de gate welke ik moest hebben. Bij het boarden, zat ik in de verkeerde rij, ik stond bij de members met de gouden tickets, of silver lining, deze mochten eerst. Vandaar dat deze rij ook niet zo groot was. Ik kwam er mooi op tijd achter en sloot me aan bij de andere rij. Ik kreeg nog wel even te horen van een meneer, miss, this is a que , you have to go behind.

Nou dat heb ik niet helemaal gedaan, ben er tussen gegaan.

Het was vol in vliegtuig, en ik hoopte dat ik de aansluiting zou halen naar Colombo. WE waren echt te laat, wilde even gebruik maken van het toilet, maar besloot toch om door te lopen, ik had tenslotte nog maar een uur.

Ik moest naar een andere terminal, dat ging best goed, half op een draf , en onderweg op een loopband, , excuse me, riep ik telkens. En iedereen ging op zij om me door te laten.

Ik zat nog niet in de bus, of hij reed al weg onderweg naar terminal 3.

Weer door de douane, kreeg de smaak al te pakken, wist nu hoe het werkte.

Maar ze waren al aan het boarden, en dacht o jee , ik ben toch te laat, maar mocht nog mee op de valreep. Het vliegtuig zat al vol, en ik kon zien dat ik naar Sri Lanka ging, de stewardessen waren prachtig gekleed, en ik zag alleen maar getinte mensen. Gelukkig werd ik naar mijn plekje gebracht die voor mij gereserveerd was.

Bezweet zakte ik neer, maar wel met een goed gevoel. Zat naast een Amerikaan, deze was ik zeg het netjes , toch wel iets dik. Ik zat naast het raam, en hij aan het gangpad. Gelukkig gingen we snel omhoog, zodat ik daarna eindelijk kon plassen.

Het uitzicht op Heatrow was prachtig, het was al donker, en het leek wel een sprookje van bovenaf gezien. Dan is het best fijn een plekje bij het raam.

Ik had van alles mee in mijn handbagage, maar er was eigenlijk geen ruimte om dit uit te pakken. Ik had de rugzak onder de stoel voor me, dat was wel handig kon ik mijn voeten opzetten. De koeken en dropjes die ik gekocht had voor onderweg , heb ik niet open gemaakt.

We kregen water, daar was ik wel aan toe, en voor me zat een klein tv tje waar je een film kon zien, maar ook spelletjes kon doen.

IK heb alleen maar het spel gedaan, waar je voorwerpen moest opzoeken, maar bleef steken op het tweede level.

Zo nu en dan had ik even een klein praatje met de Amerikaan,, kon ik alvast mijn engels wat oefenen.

Hij kon me in ieder geval helpen met een papier welke we moesten invullen, dat was nieuw voor mij.

Ga het niet te lang maken, maar bij aankomst, ja je raad het al, de bagage stond nog in Heatrow, dat was dus niet goed gegaan. Ik wist ook niet meer zo goed hoe mijn koffer er uitzag, ik had hem namelijk nog maar net. Een koopje uit de kringloopwinkelJ

Ze hadden in de aankomsthal mijn naam al een paar keer omgeroepen, maar ik dacht , o dat is waarschijnlijk de driver die mij op komt halen.

Iedereen had al zijn koffer, en ik nog maar wachten. Wilde ook niet de verkeerde van de band halen.

Plotseling werd ik aangesproken door een werknemer van het vliegveld, ik vertelde dat ik mijn koffer nog niet had. Waarop zij naar mijn ticket vroeg en vertelde dat de koffer nog in Heatrow stond.

Bij de balie van de vermiste koffers, aangifte gedaan, papieren ingevuld, handtekening gezet die totaal niet leek op de handtekening van het paspoort.

Not the same, zei de meneer, nou ja dat zag ik ook. Kreeg nog een kans, en heb toen letterlijk gekeken hoe ik mijn handtekening ook al weer schreef.

Ik was niet in paniek , bleef rustig, er zijn grotere rampen.

Had een leuke chauffeur, surameya, die mij naar het welkomstdorp bracht.

Onderweg konden we mooi samen praten. Over van alles, hij is getrouwd en heeft drie kinderen.

Yolande had me de tip gegeven om geld te pinnen, dan was dat maar geregeld. Surameya de driver ging mee in de bank. Het gaat toch iets anders dan wij gewend zijn. En dat was goed, omdat de eerste keer mis ging.

Het was een eind rijden, en ja daar waren we, in het dorp, voelde me zo welkom geheten door de zuster, haar naam is Doreen. De kok had wat lekkers klaar gemaakt. Het voelde zo welkom. Ik zit dus nu in mijn huisje zonder wereld stekker, maar gelukkig kan ik nog typen op de pc. Heb wat ik had meegnomen in de handbagage uitgepakt. Het voelt vreemd en het is hier zo stil, op het geluid van de airco na.

Zodra ik internet heb , ga ik dit sturen.

Het is nu zondagmiddag, ga eerst de klok een nieuwe batterij geven. Die Doet het niet meer.

Was blij dat Sietske belde, kon ik vertellen dat ik heel ben aangekomen. In een paar minuten alles kon vertellen.

Ik maakte me zorgen, omdat ik geen contact had kunnen maken, nadat ik vanuit Amsterdam in het vliegtuig zat. Nu kon ik haar geruststellen.

Zij kennen me ook, ben soms beetje wereldvreemd en chaotisch, maar ik heb het gedaan. Ben nu een wereldreiziger.

Beetje pionieren zo zonder persoonlijke tanden geflost met stukje papier, en goed gespoeld, gedouched met zeep, en ook shirt beetje uigewassen met zeep, ik moet tenslotte dit nog keer aan.

.dit stuur ik nu op 30 juni. ik heb nu wifi. en kan wat vaker sturen.

xxxgrytsjexxx