5 augustus vervolg.4

Smiddags 14.00 ik voel me niet goed. Ik heb soms last van mijn blaas. Ook nu speelt hij op.

Maar ik kan me er niet aan overgeven. Ik wil alle minuten gebruiken.

De sewinglady heeft nog een mooi bloesje gemaakt, heel eenvoudig, welke ze in de tempel dragen.

Ik ga morgen vertrekken in totaal andere kleren dan ik gekomen ben. Het is waarschijnlijk niet handig om hier zolang mee te reizen.

Ik kreeg nog kadootje van Rutfvini, plastic dolfijntjes voor thuis. Geheel gegeven vanuit het hart.

Vanmiddag om vier uur gingen we naar restaurant, iedereen zat al te wachten. Allemaal toespraken.

Paar emotionele van sister Maikel, en van de dame van de waterslang. Ook samson was geraakt.

Ik voelde me nog steeds niet fijn, de man van de trommel, die zat klaar, misschien om te trommelen, maar ik zou graag willen liggen.

Samen met Herry mijn toespraak gedaan. Het was goed om zo afscheid te nemen.

Om zeven uur werden we verwacht in het convent, als afscheidsetentje. Maar ik was moe, moe van emoties, moe van het gevoel in de blaas.

Ik denk ik ga douchen en even liggen, en dan gaat het wel weer.

Mijn afscheidsspeech.

Good afternoon everybody.

It feels strange to stand here. Tomorrow I will leave and go to my kids friends and family.

This morning I woke up with tears in my eyes. I could not eat because of that feeling. For me you’re my family. I hate to let you go. But I have too. My children are missing me,, although they are already grown up. My daughter she will catch me from the plain in Holland. So we both are crying.

Six weeks ago I did not know what is gonna happening to me. I was a little bit afraid. For the first time in my life, I go travel that far from home, and all alone.

I have two daughters, they bring me to the airport. When it was time to say goodbye, I have to cry too. Now I have to do it on my own. I was all alone.

In spite I did not do exactly know how flying by plane works, I arrived after 14 hours in Columbo

My suitcase was still in England but that did not matter. Because I have made it by my self.

I saw Suramya waiting for me by the gate, with a big board with my name. Then I feeled already at home . The heat I was not used to it, and I was glad we were in the van with airco.

When we arrived at the village, there was sister Doreen, and security Maryam. They were nice and friendly. I was sitting in Nilanthes office and they gave me coffee to make me welcome. I felt so happy that I finally arrived at the place made by Mr Steur. I was arrived at a good spot.

I have been working in the hospital, sister Maikel, sister NIla, en sister Ruthfine makes me at home there. Also the patients give me the feeling that I was very welcome.

I have been a few days in dementia house. The first day with mr Harry, he helped me with some translations.

The mr Samson he gave me a commend. You can make a vegetalble garden. I said noooo I do not do it. But mr Samson said, it should be nice if you leave this place after six weeks, there is something left.

With a lot of help of the staff especially Randika and Upoel. We have now a nice garden. Its your garden, the longbeans are already, little plants , that’s make me so happy.

Together you elters you can make this garden to a nice garden. Its now your responsibility too. I have a lot of confidence that you do a great job over there.

Ik am very happy with the sisters who are doing now the gymnastic. To move is good for the health

As fysical and mentally.

There was a lot of going this weeks. Like good things and some bad things.

I have seen how good the staff is working in the village, especially in hospital and dementiahouse.

I am so proud of them.

Now there is going a lot to change here in the village. Yesterday there were people from Negombo from the Lions of horizon.

They will help to recover the village. Because they respect mr Steur so much, for what he was doing to the poor of the poor.

Sister Benita told me. It was paradise, but now we know it will be paradise again.

And you, we need you too for making this place like paradise again. What you can do, do it for Mr Steur, do it for the village and do it for yourself.

Make this place a better place. Make the vegetable garden, like a garden where Mr Steur is proud off.

I have seen a lot, I have heard a lot, and I have felt a lot. This I will take in my suitcase. At home I will be taking out this carefully and will go to the dutch board and we will have discussion.

Also I have learned a lot of myself. Sometimes I felt very insecure. I did cry, but also I have laughed a lot. I made friends for live.

I have had a lot of time to pray and medidate.

I got a lot of answers from above.

I know I was here for a reason, and I know I come back in Januari.

What I don’t know, is the next. What can I do more for the village, what are Gods plans for me

What ways I have to be walking. What I do know is, I never walk alone.

For now I wish you all the best, keep positive and I thank you all for give me a place in this village.

God bless you.

Jezus bittai.

Eliza

Ik laat mijn koffer achter, ik wil graag licht reizen. Ook wil ik de zusters iets geven wat ik bij me had.

Sister Benita krijgt mijn hoed, sister Doreen mijn etui met pennen, sister Margaret mijn engelen beker, met de afbeelding van engel Rafael. En miss Chalista, mijn koekjestrommel, met knijpers en nog meer handige dingen.

Sister Doreen was ziek geweest, en is nog niet helemaal beter, zij heeft last van haar oog. Ze zou meer rust moeten nemen. Maar ze heeft ook een hele verantwoording naar het dorp toe.

Ik zat nog maar net , moest nog wat paar telefoontjes doen, omdat mr Janaka zondag komt.

Ik wilde het niet zeggen, maar ik zei, ik voel me niet goed, ik wil heel graag liggen.

Daarna hebben de zuster mij teruggebracht naar mijn huisje.

Ik heb een pijnstiller genomen. En heb in bed wat gegeten. Ik had iets meegekregen van de zusters.

En heel erg goed geslapen tot vijf uur.

6 augustus. Het voelde weer wat rustiger in mijn lijf.

Ben begonnen met schoonmaken, dat heb ik geleerd van mijn moeder. Ga schoner uit een verblijf waar je bent geweest dan toen je erin kwam. Ondertussen muziek aan, en mijn opname apparaat buiten neergelegd, om de geluiden mee te nemen van dit land. Voelt goed, voelt als thuis. Als ik straks als ik thuis ben en niet kan slapen, deze aan kan zetten en even in gedachten terug kan gaan.

Heb nu mijn mooie kleren aan. En daar komt Randika binnen , helemaal in tranen. Ze wil dat ik blijf.

Ze heeft kado mee, een plastic kettinkje , deze moet ik in mijn hand houden als ik ga vliegen.

Het is een rozenkrans. Dank je wel Randika.

Wat kon ik haar nog geven, ik wist het niet, ze wilde ook niks. Maar ik heb nog een pasfoto, En ik had een engeltje op de muur. Ooit gekregen van jou Alie, deze ga ik nu aan haar gegeven.

Ze gaat goed op de tuin passen, en als het kan fotos sturen.

Afscheid van Munesienge, wij houden contact . Gelukkig hoefde ik nu niet meer te huilen.

Ik ga nu afsluiten.

In Nederland verder.

Heb zin om mijn kinderen weer vast te houden.

Eliza.