Ik zit hier bij de office, en er waait een lekker windje naar binnen, het is nog wel erg warm. Ik hoop dat dat wat gaat wennen.

Maandag 27 jun. 16 het is hier half negen nu. 5.04 bij jullie of vier uur kan ook zijn.

Batterijtje is niet gelukt, het waren oplaadbare batterijen. Ik weet dat ik de oplader in de koffer heb zitten, die vandaag hier bezorgd gaat worden. In ieder geval ligt het niet aan de sister, en aan surameya, zij doen hun best.

Ik lag gisteren al vroeg in bed. Het was half negen, en heb paar uurtjes geslapen, maar was vaak wakker. Gelukkig had ik nog paar boeken in de handbagage. Ik had maar wat meegenomen. Het eerste leg ik al gauw aan de kant, , een romantische, deze kan het me niet meer boeien. De tweede gaat over een echt verhaal, het heet Nooit meer hetzelfde, van Anja du Bois, zij is de vrouw van Herman, die jaren onterecht gevangen heeft gezeten. Voor de puttense moordzaak.

IK ben al op de helft.

Wat ik thuis altijd doe als ik niet kan slapen, neen een kop koffie en een stroopwafel, koffie was er, en toevallig stroopwafels gekocht op schiphol en voor onderweg meegenomen.

Vanmorgen lag ik heel diep te slapen, en werd wakker gemaakt door de kok, Moenesienga. Hij had ontbijt voor mij. Het was half acht.

Toch maar opstaan en wakker worden en kijken wat de dag gaat brengen.

Gisteren liep er nog een hagedis op de muur binnen , moet daar erg aan wennen, ik hou hem toch onbewust in de gaten.

Vanmorgen zag ik eekhoorn, dacht eerst dat het een vogel was.

Zo ik ga me klaarmaken voor de wandeling naar de receptie. het kantoor, zal kijken of de sister er is.

Het is best even wennen allemaal., ik was alweer verdwaald, terwijl ik nu een beetje weet hoe het werkt de weggetjes.

Uiteindelijk toch gevonden, heb even op kantoor bij de accountmanager gezeten. Hij doet de financiën , zoals ik begreep van de staff.

Sister Doreen kwam en er kwamen nog wat mensen op kantoor, maar je zit erbij en kijkt en luisterd ernaar, de taal is moeilijk.

Mijn koffer is er nog steeds niet. Het zal wel morgen worden. Ik vind dat geen probleem, maar wat ik mis , is mijn tandenborstel. Vanmorgen met een blad en takje beetje gepoetst. Er is nu een tandenborstel voor mij, en tandpasta geregeld, zo het gaat de goede kant op.

Om 11.00 kreeg ik nog een rondleiding van Herry, hij is een inwoner van het dorp, en spreekt wat engels, nou ik ook, en we begrepen elkaar.

Er staat daar op het plein een soort eerbetoonbeeld , met de namen van de mensen die in het dorp hebben gewoond en overleden zijn, de eerste tien jaar, vanaf 1996 , tot juli 2006 . Binnenkort ga ik foto’s maken . Ik vind dat nu nog niet gepast, wil eerst een beetje onderdompelen in het dorp.

Het is eigenlijk niet te geloven dat het nog maar 20 jaar bestaat, ik zie wel veel verval onderweg, dat zag ik niet op de foto’s en you tube.

Om half 12 komen alle inwoners van het dorp die nog kunnen lopen naar het restaurant om te eten. De rest blijft thuis en krijgt van de zusters het eten, een soort van tafeltje dekje, daar gebracht. Bewoners kwamen aanschuiven, en bij de lange tafels zitten, het waren er heel veel, iedereen was nieuwsgierig naar de nieuwe bewoner die gisteren is aangekomen. Ik heb met bijna iedereen kennis gemaakt, met de woorden ayibovan en de handen gevouwen. Mensen zijn verschrikkelijk lief en dankbaar. Ik heb veel geknuffeld, gekust, en vastgehouden.

Daarna eten rondgebracht aan tafel, ze kregen rijst en nog wat kleine dingen erbij. Dit werd geserveerd op een aluminium bordje, niet zoveel, maar degenen die meer rijst wilden konden dat later nog krijgen. Er was geen bestek, dat zocht ik al, ze eten met de rechterhand . Na het eten gaan ze bij de kraantjes hun handen wassen. Ik begrijp nu wel dat het niet past dat ik bij hun ga zitten eten, in mijn gedachten was ik wel zover. Om altijd alleen te eten is ook iets wat apart is. Maar je bent ook wel moe van de taal, en het altijd Engels praten.

Ik ben daarna na het huisje gegaan, hier is airco, en dat is wel heel fijn, de warmte omsluit je als een deken, en je gaat ook langzamer wandelen, tis echt warm. Ik kreeg van de kok mijn eten weer prachtig geserveerd. Was net iets teveel, dus het fruit bewaar ik maar voor later.

Daarna even op bed, wat voor me uit kijken en rusten. Nog even gelezen, even iets voor mezelf.

Om half drie werd ik gehaald door Sunil, is ook een driver, ik zou kennis maken met dhr. Leo Samson. Hij is van het bestuur van Sri Lanka. Het was een prettig gesprek, een open man, en een open blik. Hij vond de foto leuk die ik in mijn watts app heb staan als profielfoto, daar sta ik samen met mijn dochter Sietske op. Toen i nog in Nederland was hebben we ge apt. Ik heb een beetje over haar gesproken. She is welcome to, zei die. Nou Sietske die heb je maar weer.

Hij vroeg mij wat ik ging doen, en heb verteld wat mijn doel is. Ik begreep wel dat ze handen te kort komen in het dementiehuis, en hospital. Ik ga gewoon doen waar op dat moment behoefte aan is. Morgen waarschijnlijk vroeg opstaan en kijken of het werkt. Ik vertelde dat ik ook massages deed, dat was hij niet gewend van de Europeanen, maar vond het leuk dat ik dat wel zou doen.

Hij wist dat ik geen kleren had, en stond erop dat ik met de driver Sunil en sister naar Negombo ging om iets te kopen.

Samen met Doreen ,de sister, heb ik een rok, shirt en onderbroek gekocht, en nog een kam , shampoo en crème . Kan ik morgen in ieder geval schoon in de kleren. Ik vroeg aan Sunil wil je me ook helpen met een internetkaartje,

Ik had geen id mee maar het kon toch geregeld worden. Ik kan nu op iphone internetten, en dat is mooi.

Maar heb nog geen verbinding hier op de pc.

Er is mij wel een truukje geleerd door Sunil, omdat ook de wereld stekker nog in de koffer zit, met een potlood het bovenste gaatje van het stopcontact in duwen en daarna de stekker, zo daar ben ik blij mee, kan ik eindelijk mijn computer opladen.

Ik hoop toch echt dat mijn koffer morgen komt.

Er werkt hier ook een vrouw, zij is weduwe , ze is nog jong, maar werkt 7 dagen in de week om geld te verdienen voor haar en haar twee kinderen van 11 en 10 jaar oud. Ze maakt schoon, en daarna is een beveiliger op het dorp;

En ze schenkt koffie en thee. Haar naam is Mariyan.

Vandaag heb ik in de grote keuken gekeken, maar wat een vliegen daar, als je er een ziet,zijn het er wel honderd.

De bewoners komen 3 keer een maaltijd halen, en middags gaat er een soort gong, dat betekend dat er thee is. Ook smorgens vroeg en savonds gaat deze gong. Iedereen neemt zijn eigen beker mee . Bij de maaltijd krijgen ze heet water . Dit was gekookt omdat ze anders ziek worden..

Ik schaam me eigenlijk wel een beetje, dat ik hier zo mooie computer heb. Ik ben wel blij dat ik deze heb meegenomen. Op het kantoor hier, is de computer veel ouder.

En ook nog mijn I pad mee, jeetje wat een andere wereld leven wij toch.

In het winkeltje waar ik de kleren kocht, onder toeziend van iedereen die daar op dat moment was. een rok en shirt gekocht, shirts moest ik passen maar zo warmmmmm daar. Ik gaf de zuster mijn geld, zodat zij kon afrekenen, en betaalde de prijs die het echt kost. Ik heb nu volgens mij voor 12 euro, alles inclusief shampoo , kam etc.

Iedereen is hier zo aardig voor mij, je hoeft maar te vragen en ze doen het.

Nu ben ik wel blij dat ik even kan schrijven, zodat ik alles nog weet wat er gebeurt is.

Het eten is al weer gebracht. Zie er weer lekker uit. Maar ben nog niet zo hongerig, ik heb wel gevraagd om iets kleinere porties, maar het lijkt nog even veel dan gisteren. Het is zo warm hier, dan mijn eetlust minimaal is. Het is wel regelmatig , en je snoept niet, alhoewel de dropjes van schiphol zijn wel welkom en lekker

Het is in ieder geval geen koffie met chocolade meer avonds voor mij.

Wie weet raak ik wel zo gewend dat ik dat thuis ook niet meer doe. Zou wel mooi zijn.

xxxgrytsjexxx