Donderdag 30 juni

Vannacht voor het eerst goed geslapen. Ik ben maar een paar keer wakker geweest.

De wekker ging om 5.55 , opstaan, vandaag beginnen met werken.

Ik werd verwelkomd door miss Maikel, en door sister Nila. Ik weet nog niet precies wat hun taken zijn. Nila is een soort verpleegkundige denk ik. En miss Maikel doet de zorg en ook het schoonmaken.

Ik kreeg kopje thee, met veel suiker en melk. Ze drinken erg veel thee in Sri Lanka, het is dan ook het land van de thee. Het vroegere Ceylon.

Daarna mocht ik schoonmaken, de bedden met een soort roe , lijkt op de roe van zwarte piet, en de kastjes droog afnemen met een handdoek. Daarna de ruimte vegen met een zwabber. Hier was ik ongeveer een uur mee bezig. Terug naar het huisje voor het ontbijt. Door de warmte was ik zo bezweet, heb een ander shirt aangetrokken en na het ontbijt even rusten.

Om negen uur werd ik verwacht in het dementiehuis. Het is de bedoeling dat ik een activiteit ga doen. De dames zaten net als gisteren op stoelen te wachten tot er iets ging gebeuren. Ook mijn vriend Herrie kwam om mij een beetje op weg te helpen, door de vertaling te doen . We zijn gaan tekenen/ liever gezegd kleuren. Er waren een twee dames van de afdeling handicaps. Een mevrouw sprak een beetje engels, maar was zo doof, dat een gesprek niet mogelijk was. Zij maakte een prachtige tekening.

Ik haalde mijn vroegere fantasie weer wat naar boven.

Ik tekende voor mijn kinderen altijd vogels op de bananen, dat kon ik namelijk heel goed. Ook de zon, en fantasiebloemen kon ik op papier zetten. Ze wilden allemaal wel een bloem en of een vogel. De meeste dames waren aan het krassen. Ik bedacht ik maak iets wat ze in kunnen kleuren, maar dat bleek te hoog gegrepen.

Het is bijna niet uit te leggen , hoe het daar is. Toch zijn ze in mijn ogen tevreden, met wat ze krijgen. Ik werd nonna genoemd, dat betekend dame.

En iedereen zegt bijna , god bless you, maar dan in singalees. Ik heb trouwens mijn naam veranderd in Eliza, voor hen is Grytsje niet uit te spreken. En Eliza is de afkorting van mijn tweede naam Elizabeth.

Om half 11 waren de dames wel klaar met tekenen/kleuren. Voor mij was het ook klaar. Even terug, en een uurtje in mijn huisje , en daarna door naar het restaurant.

Ik zie nu dat het eten elke dag hetzelfde is. Ik moet nog wel wennen aan, hoe moet ik dat zeggen, elke keer als de bel of gong gaat, dan worden ze verwacht om te komen eten, of iets te drinken komen halen. Aan de ene kant geeft het mij een unheimisch gevoel. Ik ben er in gedachten toch wel mee bezig. Hoe kan je dit veranderen. Er moet iets gebeuren, en er moet iets doorbroken worden, maar dan zou er een tweede Herman Steur moeten komen. Wat ik doe is maar een druppel op de bekende plaat. Ik zie veel dingen. En ik heb nu ook wat meer gesprekken met de staff.

Vanmiddag de hele middag bij kantoor gezeten, om jullie op de hoogte te brengen wat ik zoal doe. En gesproken met Mariyan. Ze verteld ook over haar leven, over haar kinderen, dat ze elke dag werkt om maar iets te verdienen.

Aan de ene kant heeft ze mazzel, dat er een plek om te werken voor haar in het welkomstdorp is.

Ook sister Maikel, maakt lange dagen van 12 uren, en dat ze om vier uur morgens eerst moet koken voor haar gezin.

Ik ben er nog te kort om daadwerkelijk een mening te mogen hebben.

Suramya kwam langs, en bracht me met de Van thuis. Hij is altijd heel erg beleefd, en vraagt altijd of er iets is. Of dat hij me kan helpen.

Ook de kok Moenussienge, is betrokken. Ik zei bij het avond eten, het ziet er zo lekker uit, ik neem je mee in de koffer, oke maam , zei hij. Hij maakt altijd veel werk van het eten. Zo bijzonder. Ik weet uit het boek van Herman Steur, dat ze altijd alles er aan doen om de gasten het naar de zin te maken.Ik ga vandaag of morgen, nog even in het boek lezen. ( ik hoorde van mr Samson dat er nog een derde boek is. Namelijk: Helping Hands.)

Ik voel me wel redelijk op mijn gemak, maar ben toch altijd blij dat de dag weer aangebroken is. Het is vanavond weer anders dan gisteravond. Toen deed de ipod het nog, nu heb ik hem weer aan de oplader. Ik ben toch iets schrik achtige dan overdag.

Toen ik binnenkwam en het licht wilde aandoen, deed hij het niet, gelukkig kwam in mij op dat er een stroomstoring was geweest. En ik weet waar ik moet zijn om het te herstellen. Alles brand weer, maar soms flikkert het licht en dan schrik je toch beetje.

Over twee weken krijg ik dus gezelschap, we gaan dan samen in het Herman Steur huis. Ik zou liever hier blijven. Het huis van Herman is zo groot, en lijkt zo donker. Als Els de vrijwilligster uit Belgie na twee weken weer vertrekt, wil ik weer naar dit huis terug. Of we gaan samen hier, gaan we de boel wel beetje verbouwen zodat we elk een eigen ruimte hebben om te slapen.

Ik wil niet alleen in dat huis zitten, maar misschien valt het ook wel mee. En staat daar een lekkere stoel. Hier zit ik op houten stoelen, of als ik dat beu ben ga ik in bed liggen.

De zusters zijn weer terug van het convent, wilde even bellen ,maar krijg geen contact.

hg xxxgrytsje eliza xxx