2 juli ’16

Vannacht goed geslapen, geen mangoesten op het dak.

Vandaag om half zeven begonnen, de telefoon op de goede taal gezet.

Voor het eerst de pleister en verband eraf, ze deed het heel voorzichtig en het zag er mooi uit. Ik heb nu een iets mindere pleister dan erop zat. Ik heb toch nog even mijn eigen verbandje eromheen gedaan voor bescherming.

Bij het brengen van het ontbijt heb ik de kok gevraagd om de technische dienst te vragen om te kijken naar de airco, die is al een paar dagen in de war, hij doet het even en dan na paar minuten niet meer.

De jongen die de technisch klusjes doet, kwam eigenlijk al heel snel, maar ik had niet het idee dat hij wist waar het aan zou kunnen liggen.

En ondertussen kwamen er twee dametjes aan de deur, ik had het idee dat ze naar binnen wilden. De kleine had de slippers al uit. Maar ik weet niet of ik dat wil en moet doen, straks heb ik het hele dorp over de vloer. Het is ook weer prettig dat je even alleen bent, na al de communicaties in Engels, en singalees. Dat kost toch meer energie dan ik verwacht heb.. Ik ga straks de sisters vragen hoe te reageren, wil ze namelijk niet voor het hoofd stoten. Ik merk best dat ik moe ben als ik tussendoor niet even kan rusten. Vanmorgen in het hospital, ging ik helpen bij de oude dame om ze uit bed te helpen. Ze lag namelijk heel erg aan de kant en onderin bed. De zuster ging boven op het bed staan, en ik aan de achterzijde. De bewoonster is maar heel licht, maar ze geeft erg veel tegen druk en kan niet staan. Dat maakt het heel zwaar. Daarbij ook nog een laag bed.

Alles wat hier staat is zo verouderd, en zijn wel hoog laag bedden , maar helemaal verroest. En til liften zijn er ook niet.

Vandaag weer in het dementie huis.

Heb eerst geprobeerd hun namen op te schrijven. Wil graag dat ik ze bij naam ken. Maar pff is moeilijk. Er zijn twee dames met een gewone naam, namelijk Ruth en Rachel, dat weet je dan al snel, maar de anderen toch bijna niet te doen. Zoals Karohohamie, zij is een kleine opdonder, lacht altijd, maar kan ook boos kijken. Kanti, is een iets jongere dame, zij is een beetje aan het meehelpen met de zorg, en is goed met coördinatie, en nog snel ter been, ze ging in ieder geval de ballon ophalen als het nodig was. Dan was er Wirama, zij is een beetje terughoudend, en heeft een hele dikke rechterhand, met een soort van vochtzak. En Koesomaveti, zij valt niet echt op. Ze doet wel goed mee. Halverwege krijgen ze drinken , thee, uit een plastic beker. En Podimenikee gooide het over de tafel naar mij toe, ik kwam er niet achter of ze het met opzet deed, of dacht dat de beker leeg was, of even niet meer goed kunnen vasthouden. Ik schrok in eerste instantie, de thee was ook nog wel warm. Ik was toch maar blij dat ik mijn hand verbonden had.

Ik vroeg aan Ruth, of ze wilde vragen waarom ze het deed. Ik kwam er niet echt achter. Wel heb ik gevraagd aan de zusters om haar een andere kop thee te brengen, ze moet wel drinken. Ik ga er maar vanuit dat het een ongelukje was. Om half elf terug gegaan.

Ik kwam een scooter tegen met daarop de technische dienst en nog een andere man. Ze gingen proberen de airco te repareren.. En het is klaar , alles werkt weer. Toch wel fijn. Ik probeer zo weinig de airco te gebruiken, maar soms is het zo heet, dan ben je blij dat je even een beetje in de koelte mag. Ondanks airco is het hier 26 graden.

Om half 12 terug naar de eetzaal, waar zuster Margaret was , heb haar gevraagd wat te doen als er toch bezoek bij mij aan de deur zou komen.Zij is in gesprek gegaan met de kleine dame, ik begreep dat zij wel wat nieuwsgierig is aangelegd . Toch wel leuk. Om half een weer terug, om zelf te eten, ik kreeg spaghetti en ook iets van vis. Dat heb ik bewaard , ik dacht misschien wil een van de honden het wel. Daarna gaan slapen als een blok, schrok wakker om half vier, ik had beloofd dat ik naar die oude dame zou gaan welke de kleren maakt. Dacht neem de computer mee ga ik lekker zitten schrijven in het office, daar is het wel lekker om te zitten er waait altijd wel een briesje naar binnen, en ik heb daar even aanspraak van Mariyam . En vandaag was ook sister Doreen daar.

En ik vind het altijd fijn als zij er is. Ik kwam binnen en mr Samson zat er ook weer. Hij zij come , sit. Ik weet nog niet precies wat voor man het nu echt is. Ik ben nu heel erg aan kijken en voelen non verbaal. Ik heb het gevoel en idee dat hij soms zoveel wil, maar dat het nog niet waargemaakt kan worden. Ik zie het aan de mensen die aan tafel zitten. Hoe ze kijken. En reageren. De pastoor van de parochie kwam langs, en ik begrijp wel dat er binnenkort een soort van feest is. Soms gingen ze engels praten, maar ik was er nog niet helemaal bij met mijn hoofd. Sister Doreen moet hiervoor ook veel regelen. Later toen de mannen wegwaren, konden we gewoon praten als vrouwen onder elkaar. Meryian, en sister Doreen, en ik. Ik hou daar zo van. Zo samen even. Ik heb toen ook beetje gevraagd, of het niet teveel was allemaal wat mr samson wil. Ik begrijp heel goed ,dat er veranderingen moeten komen, maar het moet ook kunnen. Ik vertel telkens, dat je positief moet blijven, en stapje voor stapje naar voren moet gaan en soms even parkeren. Omdat teveel haast ook weer niet goed is. Het is ook nog moeilijk in te schatten wat hun mentaliteit is en hun regels, en niet de mijne , wij wonen in een ander land en andere cultuur. Waar ik wel ook graag iets aan wil doen, is de rommel welke overal ligt. IK denk dan komt het misschien door het water dat er is gevallen, er is hier heel veel regen gevallen. Alles stond hier blank, ook mijn huisje. Dat daardoor dingen meegespoeld zijn. Of is het dat ze het niet zien. Ik zou best met een plastic zak willen opruimen. Maar eerst maar een de groente tuin ,maandag.

Ze zijn ook iets minder schoon dan bij ons waarschijnlijk, ik was aan het schoonmaken in het ziekenhuisje, dacht ik ga de boel eens goed aanpakken , stoelen en zo van de kant. In het keukentje zou ik dat ook doen, maar ik schrok toen ik een kastje aan de kant schoof, daarachter woonden een dikke kakkerlak en een paar kikkers sprongen verwilderd weg. Ik dacht allee, ik zet het maar gauw terug en veeg er maar omheen, en laat ze maar met rust de volgende keer. Want wie ben ik om de boel daar op stelten te zetten. Ik doe wat zij graag willen. Ik ben er voor hen.

Sister Doreen was de administratie aan het doen. Het waren coupons welke uitgereikt worden aan de inmates, zo noemen zij de bewoners. Ze krijgen iedere maand 300 roepies, ongeveer twee euro, daar kunnen dingetjes voor kopen, zoals zeep en shampoo.

Ze vertelde dat ze morgen weg moest, het zou een lange dag worden. Ik weet dat ze vroeger scheef stond en dat een dokter haar recht heeft gezet. Het is haar zwakke plek. Ik mocht wel mee, maar ze zei dat het beter was van niet. Ze ging met de bus, en ze moest hel veel regelen.

Ze doen veel de sisters Salvatore.

Thuis gekomen, weer even verdere op de computer. Oeps de stroom viel uit, wat is het dan donker, maar het doet het weer, pak toch maar even een zaklamp.

Sister Doreen staat heel vroeg op, ongeveer half vijf, en doet dan haar werk. Ze hebben in hun huis ook een soort van kapelletje , waar ze samen bidden . en ze heeft ook veel administratie te doen die het geloof voor ze meebrengt

De enige ontspanning is dat ze avonds even tv kijken naar een drama serie. Dit begreep ik zo goed als uit haar woorden. Ze gaat om half 12 vaak pas naar bed.

Sister Margaret, kijkt wat strenger, en lijkt ook streng, toen ik haar vertelde van de dames die bij me waren, wilde ze weten wie, en ging er naar toe om te zeggen dat het beter was van niet. En dan hoor je haar praten, of het geluid, en dan is ze volgens mij ook beetje streng. Maar ik weet in haar hart is ze helemaal niet streng.. ze lijkt op een zuster van Sound of Music.

Ze is ook iets ouder en ze lijkt moe. Er is ook iets met haar, maar dat kon ik nog niet gewaar worden.

We gingen het hebben over de mannen in ons leven. Sister Doreen, zou een mooie man voor mij zoeken daar voor mij. En ze vroeg mij om een man voor haar te zoeken. Ik zei nou nee, dat kan niet hè, je bent al getrouwd, met onze lieve Heer.

Ik kon niet op internet omdat Nilanthe de accountant vrij, was . Niet eerder dan maandag ,zou het weer kunnen. Ook dat is goed.

Wat ook zo leuk was, er is een man, hij Josepf , ook een bewoner, eerst dacht ik dat hij niet helemaal goed was, hij deed zo vreemd, hij zat rare geluiden te maken, en nu nog wel, maar vandaag wilde hij een kus. Ik heb hem er drie gegeven. En hij was zo blij, dat we alledrie een beetje moesten lachen, Bij het naar buiten gaan, zeiden de anderen , let op , straks gaat hij naar binnen kijkenn als hij langs het open raam loopt, en ja deed hij, en zie, byeeee.

Uur of half zes, moest de sister naar het restaurant, om het eten te serveren, en meyam ging naar huis. Ik dus ook. De honden , vooral eentje kwam achter mij aan. Ik dacht dit is mijn kans om van de vis af te komen. Maar ook de hond luste het niet, dus toch maar opgeruimd en weggedaan.

Heb fotos gemaakt , van het project, en ook van de sewing lady. Ik dacht dat ze een naaimachine zou hebben , die wij ook hebben, maar het was nog een ouderwetse singer van vroeger zo n zwarte , wel op stroom gelukkig voor haar.

Bij het foto’s maken kwamen er twee dames naar mij toe, ze wilden op de foto.

Dat dus gedaan.

Daarna mijn huisje geveegd ,en beetje gedweild met een handdoek. Daarna mijn haar gewassen onder de kraan. Er is een douche, maar bijna geen straal.

Zat te bedenken misschien ga ik ipv douchen, een emmer water over mijn hoofd gooien. Ik heb toevallig een douchemutsje bij me, zo dan hoef ik niet mijn haar nat.

Waar ik nu blij mee ben, is dat de ipod het weer doet, paar dagen geprobeerd, en niet aan de praat te krijgen. Het is fijn een beetje muziek te hebben, alhoewel ik nu ook de stilte en alleen zijn beter gewend raak.

Ga straks niet te laat naar bed, wil morgen eerst naar het hospitaal en daarna naar de kerk. Volgens mij begint de dienst om negen uur. Dan neem ik een beetje vrij. En ga nog wat bomen opzoeken voor het rooien , en ze met een stukje wol te markeren.

Vandaag nog keer nieuwe pleister gehaald bij sister van het ehbo postje.

Dit was het weer voor vandaag. Ga een mapje nog maken voor de fotos.

Antje als je dit leest , ben zo blij met de muziek, je zei wel, wel een beetje triest soms, maar toch ik vind het mooi, en soms moet ik dan beetje huilen, maar dat mag ook. Nu heb ik Racoon ervoor. Weet niet precies hoe het nummer heet, het zegt , there is a destiny, for all of us. Put a smile on my face again. Look at the heroes.

Xxxgrytsje elizaxxx