5 juli 2016

Vanmorgen bedacht ik me, ik ga de bedden omwisselen, misschien is het andere ledikant net iets beter in elkaar gezet. Ik ga het uitproberen.

Vanmorgen eerst een uur hospitaal. Omdat ik nu niet meer in het dementiehuis kan werken voorlopig, heb ik de tas met spullen aan Nila overhandigd , zodat de zusters zelf daar iets mee kunnen doen.

Dat zou een goed ding zijn, dat ze zelf dat overnemen. Ik ga na zes weken weg, en dat zou betekenen dat ze dan in een keer niks meer zouden hebben.

Het zou mooi zijn als de zusters dan elke dag ook nog iets kunnen doen met de bewoners van het dementie house.

Vanmorgen weer even overleg met Randika, samen naar kantoor, waar Nilanthe de vertaling deed. De tractor die zou komen , kwam weer niet.

Er waren meer mensen in kantoor, en er was een kakofonie van woorden en geluis. Toen het stil werd, vroeg ik : , en is de tractor geregeld?

Ze moesten wel lachen. Het is zo anders hier.

Ik vertelde als de tractor er niet is, dan kunnen we wel de bomen rooien.

Dat is vandaag gebeurd.

Vanmiddag weer naar voren , en we zaten met zijn allen zessen om tafel om te overleggen.

Ik kreeg weer een nieuwe opdracht van Samson, morgen om zes uur in het invalid huis zijn, en kijken en bepalen of er ook een zuster bij moet.

Ik weet uit de zorg uit Nederland, dat als je 17 invalide bewoners hebt, en ze allemaal moet wassen en verzorgen is een hele klus.

Op dit moment werken er twee verzorgenden van 6 uur tot 2 uur waarvan er een om twee uur naar huis gaat, om half 11 komt er nog een , zij werkt tot 18.30 , dus in totaal drie personen. Ik ben benieuwd hoe het dan gaat savonds en snachts. Ik ga kijken en vragen, en ga mijn bevindingen met sister Doreen delen. Ik begrijp dat er weinig geld is. En als het kan, zou er een interne verhuizing plaats kunnen vinden. Dus vroeg uit bed.

Om negen uur wil ik weer met Randika overleg hebben. Tien uur is er een bijeenkomst , in het restaurant. Sister Colleen komt met 25 personen, zij gaan iets doen, wat weet ik niet . Het lijkt me leuk hierbij aan wezig te zijn en wat foto s te maken.

Vanavond na vijf uur waren er mannen bezig om te rooien, was een prachtig gezicht. Ze deden erg hun best. Het leek wel mastklimmen Geert , er klom er een als een aap in de boom en ging met een soort van bijl hakken. Van schrik kwam een grote eekhoorn uit de boom vliegen, regelrecht naar de tuin van Herman Steur. Ondertussen twee vrouwtjes kwamen bij me, samen op het bankje gezeten en kijken naar al dat testosteron, ze vonden het prachtig dat er ook nog eentje het shirt uitdeed.:) Nou ja , eerlijk , het was niet vervelend om naar te kijken.

Al met al, ik verveel me niet. De dag is zo voorbij.

Vanavond verwend door de kok, met een heerlijke pizza, precies zoals ik hem lekker vind.

Wat ik zo leuk vond vanmiddag, dat sister Margaret, zo moest lachen. Waar het over ging weet ik niet, had te maken met de komende feesten van 20 jaar bestaan. Maar ze stak me aan , ik moest zo lachen ,waardoor de anderen ook weer lachten. Ik heb van het gesprek notulen gekregen in het engels, erg attent van dhr. Samson. Hij is soms wat streng, maar hij is ook weer heel gevoelig. In gewone gesprekken zijn we , hoe moet ik dat zeggen op een lijn, dan hoor ik mezelf niet eens meer praten, zo automatisch gaat dat.

Hij doet goed werk voor het dorp .

Ik kreeg vanmiddag ook een nieuws brief van het family help programme.

Leuk om te lezen, minder leuk dat sommige dingen moeilijker lijken te gaan.

Ook dat hier die overstroming is geweest in Sri Lanka. In Nederland krijg je het wel mee, maar dan is het toch anders. Door al dat water wat gevallen is, is er veel troep meegekomen en ligt overal in het gras.

Heb voorgesteld aan Randika dat de bewoners dat zouden moeten opruimen, bewoners die nog goed zijn. Gewoon een uurtje smorgens. Dan is het nog niet zo warm hier. Tenslotte komt er straks bezoek en wil ik ook dat het dorp er netjes uitziet. Het is ook mijn dorp geworden.

Vanmiddag zat ik even te wachten bij het naaivrouwtje en zo het dorp wat inkijkend, was eigenlijk zo n vredig gezicht, sommigen scharrelden wat rond, iemand in een rolstoel was eigen handig aan het vooruitkomen, en een meneer met een stok, de stok herken ik , die heeft aan een zwabber gezeten. En mijn vriend Jozef loopt er wat tussendoor , soms beetje schreeuwend, beker in de hand. Hij zat later vanmiddag weer even bij ons, de dames, en we maakten wat grapjes. Hij zei in opdracht van de sister, I love you, en kiss me. Hij moet dan zo lachen als je het dan ook nog doet.

En Roelie , de tv s en de boenmachines en de scootmobiel zijn nu verwijderd.

De hal is nu opgeruimd. Ik vraag Mariyan heel veel. Waar gaan ze heen met afval? Ze verbranden het, je ruikt heel vaak een vuurtje.

Ook de keuken heeft een schoonmaakbeurt gehad. En er is ook een man die al dagenlang maait, dus dat ziet er goed uit.

Ik hoop volgende week naar een winkeltje te kunnen gaan, om stof te kopen. Ik heb dat beloofd , wil ik dat ook graag waarmaken.

Deze week druk met de aanleg tuin. Hoop dat er morgen een tractor is welke dieper kan graven. Daarna kunnen we ruggetjes maken, ik heb dat al paar keer gevraagd, weet niet of ze het hier ook zo doen. Maar dat is een zorg voor later. De eerste stappen zijn gezet.

Ik ga douchen en naar bed, ben moe, morgen vroeg opstaan.

Groeten vanuit een prachtig dorp. Met een mooie naam.

Het Welkomstdorp.