6 juli 2016

Vanmorgen vroeg opgestaan om naar het handicap huis te gaan.

Heb goed geslapen, het bed ligt iets beter dan het vorige.

Ik ging naar het verkeerde huis, namelijk de mannenafdeling.. De vrouwen die gisteren kwamen vragen aan Mr Samson, om meer personeel. Het was de bedoeling dat ik naar de vrouwen toe zou gaan om zes uur. Bij de rondleiding de tweede dag , ben ik overal wel geweest. Maar niet goed in me opgenomen. Je hebt een huis met mannen, met aan de ene kant de dementie en de andere kant de handicaps. Zo is het ook in het andere huis. Daar zijn de vrouwen , ook dementie en aan de ander kant de handicaps.

Dus ik stap daar vrolijk binnen, er zijn al wat mannen onder de douche, en er stappen drie verzorgers om. Ik zei, hier ben ik al. Maar ze begrepen er niets van natuurlijk. Ik ben toch even gebleven om te kijken. De verzorgers droegen laarzen en rubberen handschoenen, dat doen ze allemaal ook de zusters als ze de mensen helpen. De bewoners welke al uit bed waren, zaten al op de veranda, zo noem ik dat maar even. Zij vonden het leuk dat ik was. Dat er een vrouw kwam binnenlopen. Ik zag de twinkeling in hun ogen.

De broeders moesten wat lachen, niet uit lachen, maar beetje van, ze zal wel opkijken hier. Ik deed maar net of het allemaal heel gewoon was, dat ik daar omstapte. Ik heb al heel wat mannen verzorgd en gewassen .

Na tien minuten besloot ik naar het hospitaal te gaan, ik begreep wel dat er iets niet helemaal goed was. Ikhoopte dat ik sister Maikel zou treffen. Wij kunnen elkaar verstaan. En ja gelukkig was dat zo. Ik heb haar uitgelegd dat ik bij de mannen was, en gevraagd of ze me kon helpen. Ik had toen door hoe alles in elkaar zat. Zij ging met me mee naar de vrouwen afdeling. En bleef bij mij, om te vertalen wat ik vroeg en vertelde. De zusters spreken geen engels. Ik begreep gisteren al het probleem, en zag het nu met eigen ogen. Ik heb rondgekeken en van alles gevraagd. Ik zie een stuk of zes vrouwen liggen in een”zaaltje” en dat was of we honderd jaar terug gingen in de tijd, en dit was nog maar een van de zaaltjes. Er zijn dus zeventien vrouwen, sommige erg gehandicapt. Deze worden geholpen door twee zusters, ik zag het probleem zeker. Ik vertelde hun dat ik mijn best zou doen, om iets voor ze te betekenen. Ik dacht gelijk aan Jos van het bestuur in Nederland, hij zit ook in de zorg las ik gisteren in de nieuws brief. Ik wil dit zeker ook aankaarten bij terugkomst.

Maikel kon vertalen naar de zusters wat ik gezegd had. Daarna zei, ik , kom we gaan terug, ik ga werken in he hospitaal. Dat kann nog goed voordat ik ga ontbijten.

Heb gevraagd of ik vanmiddag terug mag komen, als er iets meer tijd is. Ik heb nog zoveel vragen. Ook vertelde ze me , dat ze nu geen verbandmiddelen meer hebben. Ik heb de wonden gezien, die sommigen patiënten hebben. Er was nog geen geld binnen gekomen van de donateurs. Er stond ook iets in de nieuwsbrief dat er vertraging was geweest in het verwerken van de financiën. Ik vertelde aan Maikel, dat het geld wel onderweg was. Maar ik ben nog steeds van mening, dat als je verband nodig hebt, dit er ook moet zijn.

Bij het vegen en schoonmaken in het hospitaal, werd ik emotioneel, later tijdens het ontbijt ook. De tranen waren daar. Ik besef dan weer , wat een rijkdom hebben wij in Nederland, eten drinken, onderdak, en veel luxe, en dat is goed, als je maar bewust bent. De zorg is hier zo goed geregeld. En hier, de oudjes zijn zo dankbaar. Voor een klein gebaar.

Nu ik hier wat langer ben, voel ik me een klein beetje onderdeel van het geheel. En zie ook, verschillen, dat er ook soms ruzie is, en zo.

Ondertussen zit ik hier weer op mijn plekje. En er is wat rumoerigheid, sister Colleen is al gearriveerd samen met nog twee dames. Weer een hele hartelijke begroeting, en ik vertel ze dat ik zo blij ben dat ze er zijn. Wat ze gaan doen, weet ik niet , maar ik hou van reuring. Ze vertrekken in de toek toek, naar het convent.

Tien uur , de tractor is er nog niet. En ik heb Randika ook nog niet gezien.

Zo meteen nog maar eens kijken , Samson was beetje boos op haar, dat ze niet had gebeld, toen er problemen waren gisteren bij het niet komen van de tractor. Nou heb ik het voor haar opgenomen, verteld dat ze erg haar best heeft gedaan , en dat ik blij ben met haar samen te werken. Nou ja hij denkt er iets anders over. Ik gebruik ook hier de woorden, we kunnen geen ijzer breken met onze handen. Waarschijnlijk meent hij het niet zo, soms kan ik hem niet helemaal begrijpen.

Vandaag in het restaurant even een praatje met de inmates, ging ertussen inzitten en kon wat vragen beantwoorden. Ze vroegen onder andere waar was je vanmorgen , ze misten me in de kerk. O jeee , vergeten zei ik.

Daarna samen eten uitgedeeld. Ik doe altijd de rijst, daar ben ik blij om. Ik knoei teveel met dat andere, vloeibare wat ze over de rijst doen.

Net kwam Rondika bij mij, hebben we even overleg gehad, ik heb foto s laten zien, dat er nu ongeveer 5 bomen zijn, dat er meer bij kunnen.

Mooi dat Mariyam kan vertalen . Dan zitten we op een lijn.

Vandaag is het feest, en de kinderen van Mariyam zijn hier, omdat er geen school is. Ik ga afwachten wat de bedoeling is, met de dames en de sister Colleen .

Van het hele feest heb ik dus niks meegekregen. Het is wat in de war denk ik.

Ik ga na het middageten altijd even liggen, en mediteren of luisteren naar muziek. Vandaag ook als een blok in slaap gevallen. En om half drie, weer wakker worden. Wilde nog even met Maikel praten over vandaag en of er nu wel verband was. Ze heeft van iemand een paar rolletjes pleisters gekregen. En hoopt dat er morgen weer wat meer komt. Het is ook zo dat wat ik eerder verteld had, dat sommigen van het personeel , wel 12 uren werken , omdat er geen nieuw personeel mag worden aangenomen. Dit is vanwege het geld, er zijn steeds minder donaties vanuit Holland.

Ik vroeg of het niet mogelijk was om iemand in te huren voor drie uren. Maar volgens haar is dat niet mogelijk.

Op de security kan ook geen uren ingeleverd worden, soms lopen er mensen weg, dus de poort moet altijd door een man bemand blijven. Als er een bewoner wegloopt, gaat de ander er naar op zoek.

Bij het teruglopen naar mijn huisje om een uur of zes, kwam ik sister Margaret tegen, wij hebben even een heel fijn gesprek gehad, over van alles, en over God. Wat de bedoeling is van het zijn hier op aarde. Ik hou daarvan, van die gesprekken . Over het leven, over wie we nu echt zijn.

En dat ik dan zie wie ze echt is. Ik hoop haar binnenkort op de foto te mogen vastlegen.

Ik weet niet zeker , maar het lijkt dat er wat opgeruimd wordt op het terrein , ik ga straks vragen of het klopt.

Heb vanavond voordat het eten kwam, paar haarbandjes gehaakt.

K heb net als in Talma, mijn eigen (klein) kistje meegenomen van thuis, en daar van alles in gedaan, als garen, knopen, haaknaald , schroevendraaier, en het is handig.

Ik heb weer lekker gegeten, en daarna zet ik altijd koffie, en scharrel dan wat om mijn huisje heen, bloemen water geven en genieten van waar ik ben.

De mannen waren bezig om nog meer bomen te rooien.

Het leven is goed. Savonds muziek aan, en zing dan mee uit volle borst.

Dit was het weer voor vandaag.