15 juli 2016

Ik moet heel hard denken, wat heb ik allemaal gedaan. Soms werkt mijn hoofd even niet meer.

Ik ben in het ziekenhuis geweest. Daarna na mijn huisje.

Ik wist dat de fam. Toet om negen uur zou gaan vertrekken.

O ja gisteravond, kregen we het eten gebracht door Suramya en Nilanthe. In het busje , omdat het best wel veel was voor vier personen. Het was wel grappig, het werd al beetje donker. Ze konden het hek niet open krijgen, maar ja ik ben al een echte dorpse hier geworden, weet precies hoe het hek werkt. Zit namelijk niet echt op slot. Nilanthe was de chauffeur, en ik vroeg hem om een beetje te lachen, hij kan heel erg aanstekelijk lachen, alleen heb ik dat nog niet vast kunnen leggen in een foto. Volgens mij is dat nu wel gelukt. De heren gingen samen het eten brengen, en ik stond als een security te wachten bij het hek om weer achter hen te sluiten. Maar wel in gelid als een soldaat.

Dat zijn de kleine leuke dingen, waar ik van geniet.

Om negen uur dacht ik , laat ik maar ze toe gaan om afscheid te nemen, waren ze al onderweg naar het kantoor toe.

IK vroeg hen om te stoppen, ik wilde heel graag een foto, omdat ik vanaf nu de toeristen ook vast wil leggen. Het was een hele sessie met fotomomenten. Samen naar voren gelopen, en emails uitgewisseld. Vera heeft nog een poging gedaan om mijn outlook te herstellen. Maar is niet gelukt.

Nilanthe was 13 juli jarig, en dat was een rare dag voor het hele dorp. Hij vertelde gisteren dat hij jarig was geweest. Ik heb de mooiste pen die ik had, ingepakt in een mandala en kalenderpapier. Versierd met zonnetjes en hartjes. Hij was verbaasd dat ik iets gaf.

De familie zou naar Negombo gebracht worden om de reis te vervolgen. Wat leuk was, ik mocht mee om weg te brengen. Voor mij wederom een feest om de dag een andere sfeer te geven.

We zijn de hele tijd aan het praten geweest, dus niet eens opgelet op de omgeving. Dat kon natuurlijk op de terugweg ook wel.

Ik vind het fijn dat Suramya rijdt, hij is een goede chauffeur. En we hebben zo nu en dan een gesprek.

Ik schrok onderweg, ik zei , o jeeeee, ik ben helemaal vergeten dat die man van de agriculture zou komen. Maar gelijk los gelaten. Kan gebeuren. Later bleek dat hij die dag ook niet zou komen. Waarvan ik niet op de hoogte was gebracht. Maar vind dat niet erg. Het is zoals het is.

Ik ben de hele middag, bezig geweest om iets op papier te zetten voor morgen, zaterdag.

Nilanthe ging vroeg weg, hij liet weten dat het internet er dan af zou gaan. Ik heb dit zo opgelost, dat uiteindelijk ik de boel mocht afsluiten.

Om half zeven terug naar het huisje, en om acht uur naar bed. Ik zou wakker worden gebeld door Suramya, die Els, die eigenlijk Elza wil worden genoemd, om haar welkom te heten.

Ik zou eerst gewoon in mijn pyama gaan, maar heb toch maar kleren aan getrokken.

Ik heb namelijk uit de kringloop zo n ouderwetse nachtjapon gekocht, welke heel lekker zit.

Dacht dat kan wel he. Maar ik wist dat er ook security nu in een huisje vlakbij zit, om op ons te passen. Dat regelen ze hier goed. Ik was nog niet buiten, of hij kwam al met een grote zaklamp op mij af. Het busje was ook in aantocht. Zo daar was ze dan, kon ik haar eindelijk in het echt zien.

Een prachtige vrouw, met veel wereldervaring. Ze kon mijn dochter zijn, als ik er vroeg bij zou zijn geweest. Ze is 37 jaar. En gelijk dat ik haar zag, dit gaat goed komen.

Samen thee gedronken, en toen als een speer terug in bed. De wekker zou vroeg gaan. 5.55

Xxxeliza.

En Gatske, dit was een wens ooit, en nooit geweten dat ik hier naar toe zou gaan.

Eerste drie weken zijn om en heb nog maar drie weken te gaan. Gaat zo snel.