27 juli 2016

Goed geslapen vannacht. Vanmorgen besloten om niet naar het ziekenhuis te gaan. Ik wilde om negen uur gym gaan geven. Maar zoals wel vaker gebeurt. Komt er iemand anders op je pad.

Dit keer Hennie en Willy uit Tilburg. Ze kwamen me tegemoet lopen. Ik vroeg, jullie willen graag een rondleiding.

Onderweg bij Kumari, mijn spullen gedropt. Het is best zwaar om mijn hele kantoor in mijn rugzak mee te nemen. En ik weet dat ze er goed op zullen gaan letten.

Het was een leuke rondleiding. Onderweg kwamen we Herrie tegen in de tuinen van de sisters.

Hij vroeg hoe het me ging. Was een beetje bezorgd. Hij wil nog steeds wel bij me slapen omdat hij vind dat er iemand voor mij moet zorgen. Ik vertelde dat ik me veel beter voelde. Daarna ging hij weer door met zijn werk.

Nilanthe was er nog steeds niet, en het was al over tienen. Het bleek dat zijn vader niet goed was en medicijnen nodig had.

Ik heb samen met Lucie en Cecilie op een bankje gezeten. En jammer dat mijn taal niet goed is.

Maar was leuk, ik wil dit deze laatste weken vaker doen.

Ik ga dan ook niet meer gym geven vandaag.

Sister Doreen kwam om uur of tien naar kantoor, heb ik alles bijgewerkt op de computer. Ondertussen kwamen er ook vijf mensen binnen, het bleek dat het echtpaar samen met de zus van de mevrouw hier wil gaan wonen. Zij hebben geen kinderen, maar wel een beetje geld. Ze staan nu ingeschreven. Ze heten Jessica en Upali. Zij gaan dus wel betalen om hier te kunnen wonen. Het zijn vriendelijke mensen. Soms vallen kwartjes , nu ik dit zo schrijf begrijp ik eindelijk waarom sommige mensen engelse namen hebben. Vanwege vroeger dat het een engelse kolonie was.

De man spreekt zijn talen, als ik het goed begrepen heb, heeft hij op het consulaat gewerkt. En meer landen gezien dan ik heb gedaan. We hebben een beetje gepraat. Hij vroeg mij , hoe ik het hier vond, en ja ik voel me hier erg thuis. Al begrijp ik sommige dingen nog niet hoe ze werken. Hierover later meer.

Vanmiddag weer heel lekker kunnen eten, en nu bijna mijn bordje schoon.

Daarna wachtte mijn boek. Het heet: het vlindereiland. Ik heb het bijna uit, en eigenlijk wil ik heel langzaam lezen.

Het gaat over een Engelse familie die naar Sri Lanka is gekomen, en daar de theeplantage gaat overnemen zie ze geërfd hebben van de broer. Er gebeurt van alles. En natuurlijk is er ook liefde.

Vanavond gaat het boek uit.

Een was gedaan, en beetje opgeruimd. Een beetje gelummeld. Om drie uur naar kantoor gegaan.

Mr Samson en Nilanthe deden de gesprekken.

Ik heb nu een fiets, je gaat soms wel heel vaak door de straatjes en dan is het lekker dat er een fiets is. Deze fiets was van Toeschare. Hij heeft me nu een andere fiets gebracht. Eentje die wel remmen heeft. Ga ik niet elke keer gebruiken. Maar soms wel fijn.

De waterslang is nu aangelegd. De dames zijn er erg blij mee. Dit ga ik nog vastleggen hoor Gerda.

Vanmiddag om drie uur was ik weer voor , op de fiets dit keer.

De jaarlijkse voortgangsgesprekken werden weer door mr Samson , en Nilanthe gedaan.

Ik zat op mijn oude plekje. Ik was erg bezig met mijn eigen dingen, en soms een beetje contact met het personeel die aan de beurt was voor het functionerings gesprek. Iedereen had een handgeschreven papier mee. Het leek allemaal goed te gaan. Het was wel grappig dat toen Ruthfini aan de beurt was, ze ineens moest giechelen. Ik keek op van mij computer, en ze lachten alle drie.

Het bleek dat de vraag was, wat is je minder sterke kant, die je nog wilt verbeteren. Ik dacht dat ze het een vraag vond die niet bij dit gesprek hoorde. En wist duidelijk niet wat ze moest zeggen.

Ik dacht in gedachten. Vertel dat je graag meer engels wilt leren spreken.

Ik wilde heel graag het emailadres die Nilanthe in zijn beheer had. Ik wil een brief schrijven aan iemand van het bestuur. Maar ook hier is geduld een schone zaak.

Voordat ik wegga, zou ik heel graag een kleine koelkast aan de zusters willen geven, waar ze de medicijnen in kunnen bewaren die gekoeld moeten zijn. Ik had zelf al een beetje gegoogeld, maar kwam er niet uit. Ze hebben hier geen marktplaats waar je voor paar tientjes een goede tweedehands koelkast kan scoren. Ik heb Nila gevraagd om dit uit te zoeken. Het bleek dat sister Doreen nu ook wist dat ik dat wilde doen. Ze kwam in ieder geval bij me. Om te vertellen dat Suramya dit uit zou zoeken. Aangezien het toilet waar ik het voor wilde gebruiken, nu binnenkort echt wordt geleegd, had ik de volgende gedachte.

Ik ga dit geld nu gebruiken voor een koelkast, dat zou toch genoeg moeten zijn. Ik had Nilanthe het geld gegeven om te bewaren. Maar wat ik nu hoorde , is het volgende.

Er is waarschijnlijk soms niet genoeg geld om dingen te kopen. Ook om de huisjes schoon te maken.

Er is besloten om dat geld , eerst te gebruiken om spullen voor de schoonmaak te kopen.

Ik wil hier vandaag nog op terug komen. Ik werd er vannacht wakker van. Het zou toch zo moeten zijn, dat ze mij hadden kunnen vragen , wat ik er van vond om het geld zo te gebruiken. Nu voel ik me gepasseerd en zeker Peter die mij het geld heeft gegeven om er iets goeds mee te doen. Ik begrijp ook heel goed dat je geen huisjes schoon kan maken zonder schoonmaakmiddelen.

Dit is iets wat ik niet goed begrijp . Dus ga hier op terug komen. Ik vraag me dan op dit moment ook het volgende af. Zijn wij , Els en ik dan ook een grote kostenpost?

Omdat ik dan graag of mijn eigen eten ga kopen. Of gewoon met de pot mee eet. Alleen rijst en soms wat fruit. Ik hoop dat ze mij dat willen vertellen.

Bij het laatste gesprek gisteren, kreeg ik een verzoek van Ruthfini.

Of ik bereid zou zijn om een keer gymnastiek wil geven op de school van haar zoon. Ik kan niet anders zeggen dat Ja, dat doe ik graag. Maar eerlijk, ik vind dat spannend.

Oude mensen, die ik kan ik goed mee omgaan. Kinderen dat weet ik nog niet.

Maar ik blijf grensverleggend bezig zijn. Ze vroeg mij of Els ook mee zou gaan. Ik wil graag alleen gaan, en kijken wat dit me brengt. Ik ga wel voorstellen of het leuk is dat Els een ander keertje gaat om iets van muziek met de kinderen te doen. Dat is haar specialiteit.

Dat we dit doen is een bijdrage van het dorp aan de buurtgemeenschap.

Ook ga ik mandalas meenemen voor de kinderen. Het zijn er bijna 50. Dus Eliza ga der maar aan staan

Ik ga nog papier kopen voor het kopiëren. Later met Suramya.

Eliza.