Zaterdag 30 juli 2016

Vandaag feest. We gaan om acht uur beginnen in de kerk.

Ik was vroeg, kon op mijn eigen plekje zitten. De inmates waren allemaal aan het zingen. Is altijd een prachtig gehoor. Er is een die voorzingt en de rest volgt.

Ik heb voor het eerst mijn nieuwe rok aan. Een mooie gelegenheid.

Ik zag Samson binnen komen. En jee, hij pakte me bij de hand, ik moest voor in zitten. Nou dat was niet mijn bedoeling. Maar ook wel weer leuk, ik kon nu de rituelen van dichtbij bekijken en volgen. En wat ik ook zo mooi vond. Naast mij stond de stoel van Herman Steur. Die staat nog altijd voor hem klaar.Wat een prachtig gebaar. Vandaag waren er drie fathers. Ze kwamen alle drie aan de beurt om iets te melden. Moet zeggen father Patrick heeft een stem als een klok, die hoor je van verre. Ook doen sommige bewoners iets van een lezing. OP het einde van de dienst. duwde father Patrick mij een fototoestel in handen. Het was de bedoeling dat ik fotos ging maken. Maar dat lukte niet . Later heb ik wel fotos gemaakt van de fathers . Ook met mijn eigen toestel. Bij afloop van de dienst was een zeer geëmotioneerde meneer SAmson aan het woord. En hij vroeg mij, Eliza wil jij ook nog iets zeggen.? Nou neeee dacht ik.

Maar toch gedaan, weet niet meer wat ik gezegd heb, wel dat ik beloofd heb om terug te komen in januari als het mocht. IK ben ook het dorp. In deze 5 weken ben ik hier zo gegroeid, en ben door het dorp opgenomen als een familielid.

Na afloop van alles, gingen we naar het convent, waar we allemaal lekkere dingen kregen.

Het programma gaat vanmiddag verder om 14.00. Dan is het boedistische gedeelte van het feest programma aan de beurt.

Lekker gerust tussen de middag. Om 14.00 naar het restaurant, hier zaten al veel bewoners op de grond en op stoelen, en de monnik zat te wachten op het tijdstip van 14.00. Daarna begon hij, aan een stuk door te praten. Het was fijn om er tussen in te zitten.

Toen het bijna afgelopen was sprak hij mij aan, en ik dacht hoef toch niet weer naar voren te komen en iets te doen. Gelukkig niet.

Er ging een pakket in het rond, dit werd door iedereen aangeraakt. Dit is de gift aan de monniken.

Om vier uur gingen we het spel van Els doen. Dit had veel voeten en handen in aarde voordat we zover waren. Je moet alles zelf regelen. Maar het is toch allemaal gelukt. Els had allemaal chocoladekoekjes ingepakt in kranten papier, en het doel was, als de muziek stopt. Is het de bedoeling dat wie het pak in handen heeft dit gaat uitpakken. Was erg geslaagd. Daarna met zijn allen dansen. Upoel ging met de meneer van de trommel. Het ritme bepalen. Het was zeer aards.

Dat was supergeslaagd, wie kon ging dansen. Marie wilde steeds met mij dansen, het leek wel wat op biodanza in Nederland. Was erg intens en mooi.

En ik was daarna moe, en je kan wel begrijpen dat ik vroeg in bed lag en geslapen als een marmotje.

Morgen ga ik uit, ik wordt om acht uur opgehaald door mr Janaka. We gaan zeker praten over het dorp en ondertussen krijg ik een rondleiding om en in Negombo.

Hg Eliza

31 juli 2016

Eerst even Peter. Ik ga er alles aan doen om te zorgen dat het geld wat je gegeven hebt. Toch nog zijn bestemming krijgt. . Als het kan vandaag nog.

Vroeg opgestaan, en muziek aan. ik werd erg geraakt door een liedje van Adele. someone like you. Gek he dat je soms in een keer bewust bent van een liedje.

Vandaag om acht uur werd ik opgehaald door Mr Janaka.Het was een goede rit, we hadden van alles te bespreken, en eigenlijk nog geen tijd om naar buiten te kijken. Eerst naar Negombo, naar zijn huis. Onderweg zijn moeder, Anula opgehaald. We gaan haar later bij de eyekliniek afzetten.

Was erg fijn om bij een familie thuis te komen. Janaka zijn vrouw heette me van harte welkom, Kreeg thee en twee grote stukken chocoladecake. Zijn heet Priyanthi, zijn zoons Kanishka ( mal)

En Randimal ( Mal)

Samen met een neefje van Mal, genaamd Shan, ging Janaka samen met mij een rondrit maken, naar het strand, een straat vol Nederlandse huizen. De gevangenis en nog veel meer.

We zijn Anula en Pryanthie en Mal weer wezen ophalen uit de kliniek. Wat een verschil met het ziekenhuis in Negombo. Het is ook een soort privékliniek. Allemaal schoon en netjes.

Daarna gingen we terug naar huis, en werd het eten geserveerd. Ik heb heerlijk gegeten. Het was speciaal voor mij klaar gemaakt en was niet zo heet. Daarna ging Janaka in de rust. Ik zat met oma op de bank, fotos kijken. Deze mevrouw heeft dan ook de hele wereld gezien.

Na een uur, ging ik samen met de jongens in een auto. Deze keer een iets kleinere auto. Maar mijn gevoel zei, dat Shan nog niet zo lang zijn rijbewijs had. Het ging met schokken en stoten gepaard. Toen werd eer besloten om toch de auto van pa maar te nemen. Ook dat ging ook gepaard met wat moeite. Ik deed in stilte een schietgebedje.. Om toch maar heel weer terug bij de familie aan te komen. Het verkeer daar is zo druk. Als je daar kan rijden , kan je overal autorijden.

We gingen naar twee tempels, ik kreeg een prachtige uitleg over alle afbeeldingen binnen. Ook heb ik de rituelen gedaan. Water uit de bron, en om de heilige bodiboom lopen, drie keer ondertussen wensen uitspreken voor mezelf en voor liefde en vrede voor de hele wereld.

Daarna het water gegeven. Ook een olielampje aangestoken. Bloemen geofferd, en wierook stokje aangestoken.

Weer terug aangekomen bij het huis, kwam nog iemand van de Lionsclub aanschuiven. Ook hij wilde van alles weten. Ik heb verteld wat ik wist, en wat ik graag zou willen doen in de village. Gewoon eerlijk en vanuit het hart. Ze gaan donderdag komen, gaan we met veel mensen aan tafel zitten.

Samson, nilanthe , suramya, randika, benita , doreen, els en ik . Ook vraag ik of sister Margaret wil aanschuiven, ik wil niet dat zich gepasseerd voelt.

Er gaat heel wat gebeuren. Ik kan alvast een tipje van de sluier oplichten. Er komen honderd fruitbomen. Elke boom gekoppeld aan een bewoner. Waar ze iets van geld voor krijgen als ze de boom goed verzorgen. En nog veel meer. Maar dit is een privé iets van Janaka en mij.

Daarna gingen we met zijn vieren de stad in. Ondanks dat ik vaak voorin mag zitten, ging ik nu achterin zitten. Omdat het hier toch wel een bepaalde cultuur is. En eerlijk beide mannen mogen er wel zijn qua gewicht. Ik ging samen met Priyantie achterin zitten, en liet alles maar komen wat ging komen. Ik voelde me erg thuis bij ze.

Wat gingen we doen, was zeker een verrassing, ik mocht een koelkast uitzoeken. Zou eerst een hele kleine nemen, maar ging toch voor de iets grotere. Daarna veel papierwerk. En gingen we terug.

Het was al wat laat, toen de ene Lion man ons ging afzetten. Janaka, moest weer terug voor de koelkast om deze op te halen en samen met mij terug naar de village te gaan.

Ik zag dat hij moe was, en ook zijn vrouw. Oma wilde nog meer fotos bekijken. Dat heb ik gedaan.

Daarna met zijn drieeen naar het dorp terug. Negombo bij nacht. Prachtige verlichting onderweg. Koelkast bij mij binnengezet. Ik heb ze hartelijk bedankt voor alles.

Ook zij waren blij omdat ik blij was. Ik was dubbel blij, vanwege de mooie dag ,en vanwege de koelkast.

Ook gedurende dag hebben we veel gesproken over het leven en wat echt belangrijk is. Priyanty ging voor mij regelen dat ik twee dagen eropuit kan. Zoals het nu staat ga ik de nacht doorbrengen in Kandy. Ik ga dinsdag zes uur vertrekken.

Daarna snel naar bed, na eerst gedouched te hebben. Met een lekkere bak nescafe.

Vandaag 1 augustus,

Ik schrijf maar door, omdat ik nu even paar dagen geen tijd heb.

Er gebeuren weer goede dingen. Vanmorgen een interview gehad met Gothathuwa ( naam is niet helemaal correct). Ik wil graag haar levensverhaal horen.

Eerst een gesprek gehad met Suramya, ik heb mijn geld teruggevraagd wat ik aan hem gegeven had voor aanschaffen van koelkast, omdat ik dit nu wil gebruiken voor mijn tweedaagse trip.

Gelukkig had hij het nog. Geen andere dingen mee gedaan.

Het geld wat ik nog over heb van de 20 euro, gaat Els vanmiddag nog spullen voor kopen, voor de bewoners, ballen en spullen voor de gymnstiek , En ook nog spullen om creatief mee te zijn.

Dan is die 20 euro goed besteed.

Ondertussen Peter, is er weer geld overgemaakt, om nu echt de toiletten te maken, en het hek welke om het dorp is te repareren.

Ik krijg nu het geld wat jij hebt gegeven weer in eigen handen. Ik ga deze nu naar eigen inzicht gebruiken voor de bewoners in het dorp. Wil hier nog paar dagen over nadenken. Ik laat je weten, wat ik ermee gedaan heb.

Ik hoop dat ik je hiermee een beetje gerustgesteld heb. Ik hou van eerlijkheid, en doen wat je zegt en belooft. Ik zou echt de onder steen naar boven hebben gehaald om dit op te lossen.

Vanmiddag nog gesprek met Samson over dit gehad. Hij verteld ook dat dit niet zo had mogen gebeuren.

En nu gaan we weer verder met het doen van goede dingen hier in het dorp.

Het gaat echt nu de goede kant op.

Later meer.

Els zat er een beetje doorheen, ze vind de avonden lang, en mist thuis een beetje. Ik herkende dit.

Het kan ook niet zo zijn dat je even geen terugval krijgt.

Ik heb Suramya gevraagd om samen met haar even weg te gaan, het dorp uit. Even een paar boodschapjes en wat dingetjes kopen.

Ze vroeg mij om mee te gaan, tuurlijk ga ik mee. Het is altijd leuk om even buiten te zijn. We gaan nog wat spullen kopen voor de ouderen.

Ik wilde handelen, maar ze gingen er niet op in. Nou dan niet. We kunnen vrijdag ook nog wel spulletjes kopen. Ik ben aan het afronden hier, en wil alles goed achterlaten.

En als iemand nog een goed idee heeft, stuur me sms , mijn nummer is hier +94769675147

Het is nu 19.00 , net een telefoongesprek achter de rug met Janaka, en zijn vrouw. En ook mijn driver van morgen heeft gebeld. 6.00 gaat het feest beginnen. Ik ga er twee dagen van tussen.

Heb er zon zin in. En Els bracht mij net een prachtig boek, gaat ook over de theeplantages hier.

Daar ga ik zo in beginnen. En neem ik mee morgen..

Eliza

Ps de fotos komen later, ik zit nu te schrijven in Kandy in een hotel. Mijn telefoon is leeg, fototoestel ligt nog in de auto van Lal. De batterij was ook leeg. Ik had wel mijn oplader meeJ maar ja daar heb ik nu wat aan.