2 augustus 2016

Vanmorgen vijf uur opgestaan, nu ik dit zo typ, lijkt het wel een eeuw terug. Ik zit nu in Kandy.

Mijn koffer gepakt, en veel meegenomen, oa computer en van alles wat ik denk nodig te hebben. Het lijkt wel dat ik 6 weken op vakantie ga. Het is maar één nacht.

Lal was iets over zessen bij het dorp, we gingen eerst naar mijn huis. Ik wilde niet met koffer en al door het dorp gaan, het zou kunnen lijken dat ik nu al wegga.

Drie dametjes gingen me een goede reis wensen. En een behouden thuiskomst.

Het is gek om een nacht weg te gaan. Maar ik ga zeker genieten.

Lal was beetje druk, en wilde van alles weten. Ik vertelde als ik ga praten let ik niet meer op. Ga ook genieten van de reis. Ik hou van autorijden, en vooral als ik ernaast mag zitten.

Onderweg kwamen we een stoet tegen, met voorop een olifant, deze waren onderweg naar een boeddhistische tempel. Ik wilde graag een foto maken. Wij reden een eind verderop, en gingen daar wachten. Tijdens het wachten , kwam er een apenfamilie voorbij op de reling van de brug. Lal zei voorzichtig hoor , ze kunnen erg gevaarlijk zijn. Heb toch wel paar fotos kunnen nemen.

Ook van de plek waar de overstroming een maand terug was. Lal vertelde, dat een minister daar op dat moment aanwezig was. Zijn laatste telefoontje was naar de overheid om te vertellen dat er iets ergs aan de hand was, en ze hulp moesten gaan zenden. Hij wist dat hij dood zou gaan. Op deze plek zijn bomen als lucifers houtjes weggevaagd. Er zijn zelfs scholen, waar nu geen kinderen meer zijn.

Het is niet te begrijpen, dat deze dingen zijn gebeurd. Ankie het lijkt en voelt net zoals de plaats Lommel in Belgie, waar wij vorig jaar waren. Daar was ook zo iets vreselijk gebeurt met de kinderen van een school die verongelukt waren . En dat ze daar op het schoolplein hele serene muziek is te horen.

Ik kan veel vragen, ook over de scholen, over het vervoer. De regering betaald alles wat school betreft, iedereen die kan leren, mag nu leren, en alles is gratis. Iedereen draagt een univorm. Je kon het zien op de foto waar ik “gymles” heb gegeven.Dus als je dokter wil worden, en je hebt de kwaliteiten, dan kan dat. Ik vertelde over Negombo het ziekenhuis. En ik had het goed gezien. De dokters doen daar niet erg hun best. Omdat ze er niks verdienen. Des te meer , in de privéklinieken waar ze later op de dag naar toe gaan. Ik had het toen goed gezien.

Ik vertelde Lal, dat het jammer was, dat ze dat zo deden. Ik vertelde dat ze nog lang niet klaar waren op aarde. Dat ze zeker nog wel een paar keer terug gestuurd worden door Petrus die aan de hemelpoort de wacht houdt. En pas naar binnen mogen , als ze vanuit het hart doen wat goed is.

Lal was het met mij eens. Hij is rooms katholiek. Hij ging ook een kruisje maken toen we vanuit het dorp vertrokken. Heeft ook een afbeelding voor in de auto van Jezus.

Nadat de stoet voorbij was, gingen we weer verder reizen.

Eerst naar de botanische tuinen, dit is erg bekend hier in Sri Lanka. Hier gaan de meeste toeristen een bezoek brengen. Het was erg mooi, en zoveel verschillende bomen. Ook zagen we een hoop vleermuizen daar in bomen hangen. Vreemd gezicht.

Daarna gingen we naar de grootste boeddhistische tempel. We of ik kreeg een rondleiding van een monnik of iemand die dacht , ik ga haar rondleiden. Alleen hij was zo slecht te verstaan. En hij deed ontzettend zijn best om van alles te vertellen. Het was er erg druk. Er werd veel gemediteerd. Ik vroeg, ik wil even kleine medititatie doen. Hij zei, kom ik weet wel een plek.

Overal geuren van bloemen en wierook. Heel imposant.

Ik liep samen met deze man, al waren we jaren vrienden over het hele terrein. En lal volgde trouw.

Op een gegeven moment, ik zag Lal aan, en soms heb je dat, moest ik mijn lachen inhouden. Ik kan dat niet zo goed uitleggen. Je hebt grapjes in jezelf zitten, maar kan dat eigenlijk niet delen met de man die zo zijn best deed. Lal voelde dat goed aan. Ik deed mijn best om bij de les te blijven.

Na een uur of langer kwamen we bij een soort van rustpunt aan, hij vroeg om mijn adres, hij wilde me iets sturen. Nou had ik toevallig, soort kaartjes gemaakt, in het dorp, om te geven aan toeristen die me wilden volgen in mijn reismee verslag. Deze had ik gemaakt, omdat ik op de een of andere manier niet meer mensen kan toevoegen. Nu kunnen ze als ze willen me zo volgen.

Als ik heel eerlijk mag zijn, vond ik de rondleiding in Negombo, mooier door de twee jongens van Janaka gegeven. Dat was zo puur.

Daarna wilde ik graag iets eten, en Lal had ook zin in eten.

Ik weet nu , dat als je een driver inhuurt, je ook het eten moet betalen. Maar dat is voor mij goed.

Het is voor de ander iets minder leuk , dat de vrouw gewoon betaald.

Maar oke, op naar een eethuis.

En wat schetst mijn verbazing, wie zitten daar lekker aan de patatjes. Jaaaa, Hennie en Willy.

Zo leuk om ze weer te ontmoeten. Ik wist nog precies wie ze waren. Omdat Willy, de man was, en Hennie zijn vrouw of vriendin. Ik vertelde dat mijn ex vriendje ook Willy heet, maar dat ik blij was voor Hennie dat ze het erg getroffen had met deze Willy .

De Willy waar ik ooit een relatie mee had, leeft voor mijn gevoel in een andere tijd. Ik nu blij ben niet meer aan hem verbonden te zijn.

Ik heb ook patatjes besteld en een salade. Was lekker hartig, soms heb je dat nodig.

Daarna door, er zou een soort show zijn, en volgens Lal, moest ik dat zien.

Ik wilde eigenlijk wel graag naar het hotel. Maar ik zei, als jij denkt dat ik dit moet zien, gaan we het doen.

Aangekomen bij de plek, ging ik eerst naar binnen, en kwam te zitten naast Hollanders, is dan toch wel weer leuk. Zij waren met een heel gezelschap, en hadden eigenlijk ook gedaan wat wij hadden gedaan.

Dat vergeet ik nog, we zijn ook nog naar een gem museum geweest. Ik dacht dat ik daar wel een paar steentjes zou kunnen kopen.

Was eerst een korte film. Over hoe de edelstenen werden gedelfd. Jeetje dat was echt hard werken in die tijd. Daarna door een nagemaakte mijn. Het volgende was dat je door een werkplaats ging, waar stuk of tien mannen aan het werk waren om sieraden te maken, en de stenen te slijpen en of polijsten. Daarna naar boven, en ja dat was het addertje al. Je kon iets gaan kopen.

Echt prachtige sieraden. Had ik geld gehad, wilde ik best wel zo n mooie hanger.

Ik vertelde de mevrouw, ik ben een arme volunteer, ik heb hier geen geld voor. Ik zei, wie weet kom ik hier ooit weer, met een hele rijke man. Dan kom ik speciaal bij jou om iets te kopen.

Ik zei tegen Lal, nu heb je de kans om iets moois voor je vrouw te kopen. Nou zegt hij, zij wil alleen maar goud.

Ook de toeristen gaan hier allemaal naar toe, net zoals die show.

Halverwege de show, dacht ik , ik wil hier weg. Ik vond het maar niks. En ik zag ook wel dat Lal zo nu en dan de ogen dicht had.

Heb afscheid genomen van de familie. Zij konden niet weg, maar hadden ook graag weggewild.

Daarna door naar het hotel. Hotel ……..Lodge.

Prachtige kamer.

Ik hoefde geen diner, maar vroeg, als het kan, zou ik straks wel graag koffie willen.

Ik mocht overal komen.

Dus later ik naar beneden, ging zitten op een mooie bank. En vroeg om koffie, en als het kon iets van cake, het liefst chocolade.

Ik zat te wachten, toen de eigenaar zich kwam voorstellen. En later ook zijn vrouw. Zij bleek dus familie van Priyantie te zijn. Een hele tijd gekletst, ik voornamelijk over het welkom dorp/

En later deelden we ervaringen uit over de ziekenhuizen. En over hoe we in het leven staan.

Ze nodigde me uit voor het diner. Ik heb dit afgewimpeld, omdat ik eigenlijk normaal gesproken als een paar uur in bed lag.

En ik wilde heel graag mijn verhaal optekenen, omdat ik morgen de helft vergeten zou zijn.

Er gebeuren zoveel dingen.

Bijvoorbeeld, ik moest even wachten op de hoek van de straat, omdat Lal de bus ging halen.

Komt er een straatverkoper op me af, wil natuurlijk iets verkopen. En ik wil wel graag iets kopen, maar wil geen kitch. Toch een praatje gemaakt. En hij was nog niet weg, of er kwam me toch een mooie man op me af. Het leek net alsof Jezus voor me stond, zo mooi was hij.

Hij vroeg me , hoe het kwam dat ik zo rustig was in deze drukke stad. Ik vertelde dat komt omdat ik van binnen rustig ben. En daar was de bus. Hij zei, kijk daar is je chauffeur. Dus ik stap weer in bij Lal.

Hij was een beetje boos, en zei tegen mij, je moet niet met iedereen gaan praten hoor, dat kan gevaarlijk zijn.

Okee , ga ik niet meer doen. Maar ik weet wel dat ik het wel ga doen.

Nu ga ik naar bed. Ben al gedouched. En ga nog even lezen.

Of muziek luisteren, dat heb ik ook meegenomen.

Tot morgen, Eliza.