Nou ja ik ga nog even door.

Afgelopen nacht een mail gekregen van mr Samson, samen met twee fotos die ik toe wil voegen.

Ik ben al weer helmaal vetrouwd in ons mooie kikkerlandje. Het is prachtig weer, en het houdtt nog niet op. Ik ben al weer op mijn werk geweest, en het is weer thuiskomen na voor mijn gevoel jaren te zijn weggeweest. Zo prachtig iedereen weer te zien, en weer te spreken.

Ik zit weer druk in het solliciteren, Geniet wel van mijn vrijheid, Maar ben ondertussen druk aan het denken wat ga ik nu doen. Ik heb een ballonnetje de lucht in gegooid. Hier wil ik nog niks over vertellen, maar als dat doorgaat, wordt het weer genieten van een nieuw avontuur.

De tuin in Sri Lanka ziet er goed uit. Ik heb afgelopen week telefonisch contactt gehad met mr Janaka en zijn vrouw. Binnenkort gaan ze weer naar het dorp voor vernieuwingen. ik a vragen of ze fotos wille maken.

Ik zou zo graag een vogeltje zijn en even bij iedereen daar om het hoekje te kijken.

Ik ben al weer druk aan het sparen voor de reis , Maar gaat niet zo snel, Ik moet een klein beetje op de kleintjes letten. Het gaat zeker goed komen.

een hele hartelijke groet,

eliza

het is nog niet af, en ik ben nog bezig.

Vandaag is het woensdag ,, en wat een prachtig weer hier in Nederland.

Ik ben geraakt door een mail die ik kreeg van Nishendrae. Ik ben geraakt door veel. Ik ben nu paar weken thuis. En begin weer te wennen. Ik ben vooral in de tuin bezig geweest. Mijn tuin maakt altijd dat ik weer geaard ben, dat ik weer thuis ben. Ik heb mijn terras beetje groter gemaakt, met behulp van Klaas, de vader van mijn kinderen. Ik ben dankbaar dat wij nu zo goed samen kunnen zijn. Dat ik gewoon durf te vragen, wil je me helpen. En zonder morren , komt hij langs na een lange dag werken op de vijver.

Gisteren bij Lysbeth langs geweest. De morgen was te kort om alles te vertellen, wat er in onze levens gebeurt is. En hoe is het mogelijk, savond ontvang ik van Foekje van Talma State een berichtje , hoe het nu met mij is en dat ik al weer wat gewend ben. Ik wist al dat ik binnenkort weer naar Talma State zou gaan om een dag daar door te brengen, en kijken hoe het met iedereen is. Maar dat is nu in een stroomversnelling gegaan. Volgende week woensdag gaat het gebeuren. Het zal vreemd zijn, Het halve gebouw is nu gesloopt.

Deze weken heb ik ook moeten gebruiken om tot rust te komen, en mijn huis weer mijn huis te maken. Heb vandaag mijn mooiste dekbedhoes uitgewassen, dat helemaal verkleurd was bij thuiskomst, En het is gelukt, de rode waas is er uit, En wat wit was is weer wit. Nu kan de zon de rest nog doen.

Peter, ik heb goed nieuws , jouw geld wordt nu gebruikt, samen met het andere geld dat aan sister Benita gegeven is, om de gollys, ik denk dat het afvoerbuizen zijn te graven. Dat het probleem toiletten is opgeheven.

Dit is de mail.

Peter ik hoop dat je hier blij van wordt. ps ik volg je wel op facebook, maar ben zelf not niet heel erg actief, dat komt wel weer.:)

Dit is de mail gekregen van Nishendrai

Hello Eliza,

Sorry I couldn’t write you soon. I had loads of work to do.But I found time to go to Welcome Village on 17.08.2016 Poya day, as it’s a holiday.

Hope you would be inquisitive to know the program we arranged and which made it happened on 17^thAugust 2016 with my colleagues and my staff assistants.

Our team engaged in different activities.

*Rasangi, Eresha, Chathuri, Anjalika, Samanmali and Dhammikacompletely washed and cleaned the office including the bathroom.

*Ruwan and Namalhanged all the photos orderly which were dispersed all over in the office.

*Another unit accompanied withMr. Alexander, Piyadasa, Thuwan and Rev. Sister Margerettecompletely washed and cleaned one house occupied by an elder at present.

*Nishantha and Susantharepaired 12 abandoned wheelchairs into a state suitable for usage.

*Frankey and Thuwanrepaired the roof of the hospital ceiling of the office, a door together with a window which was unable to shut.

*FinallyThissafixed 8 taps, 3 cisterns, 3 commodes, and repaired the water leakages and also the office bathroom.

It’s a great pleasure for my team to help these elders, as the moment one gives close attention to anything, it becomes a mysterious, awesome, indescribably magnificent world in itself.

It was you that made me doing this. Truly it was your tears. And I would like to make this an opportunity to express my heart full gratitude to you, dear Eliza because “No Duty is more urgent than that of returning Thanks”

Zoals jullie ziien, gebeurt er veel in het dorp, mensen die betrokken zijn. Die gaan helpen op een onvoorwaardelijke manier. Herman Steur is blij zijn dat het werk wat hij begonnen heeft niet op een dood spoor is geraakt, Het leek er even op dat het allemaal anders zou gaan.

Morgen ga ik een kleine nieuwe laptop kopen, ik neem mijn schoonzoon mee, hij heeft tenslotte jaren lang in de mediamarkt gewerkt, en kan mij het beste advies geven. Ik hoop ook dat hij mij wil helpen om een programma office 2013 wil installeren. Ik wil deze cursus volgen, Zodat ik nog beter straks gebruik kan maken van excell en kan een powerpoint maken over de reis die ik gemaakt heb. Kan ik het in ieder geval als activiteit gebruiken op Talma. En wie weet later de boer ermee op. Ga ik geld inzamelen om mee te nemen voor mijn volgende reis naar het dorp.

Sister Maikel, schreef me, dat Reeta is overleden. Het is fijn om op de hoogte te zijn, Reeta is de vrouw die al jaren in het hospitaal lag. Ze had open voet had, waarvan de botten naar buiten staken. Reeta heeft nu geen verband meer nodig, Zij is een sterretje geworden. Haar favoriete liedje, twinkle twinkl littel star.... blij dat we dat samen gezongen hebben.

Nu weer naar de dag van vandaag, tis mooi weer, ga lekker weer aan het werk thuis, de energie stroomt weer.

Ik voel me goed, mijn lichaam is weer op orde. Nog paar pilletjes van de kuur.... die neem ik nog op de koop toe, Altijd een kuur afmaken zegt de dokter.

groet vanuit het zonnig Grou

Eliza

voorlopig laatste verhaal

Eliza.

6 augustus vervolg.

Ik had afgesproken met Suramya, dat hij bij mijn huisje zou komen om negen uur.

Ik wilde alleen door de straten lopen en bij de poort in de auto stappen.

Hier en daar nog geknuffeld, en afscheid van Nilanthe genomen, en van Mariyan. Ik kreeg van haar nog wierookstokjes in mijn handen geduwd.

Door de poort en gedag zeggen tegen de security. Gek dat je weggaat. Ook wel blij om naar huis te gaan. De laatste dagen was het zo warm en ik kan het nu wel vertellen. Maar ik had zo n last van mijn blaas. Dit is in het begin ontstaan denk ik. De eerste dagen bij het dementia huis. Ik had een stoel gepakt van de gang.

De patiënten of bewoners van het dementia huis, hebben alleen maar een jurk aan die van achteren vast is gemaakt. Het kan zo zijn dat er op de stoel toch nog iets van urine of faeces heeft gezeten.

Iets minder weerstand, en druk bezig zijn.

Ik had al eerder last hiervan, ik wilde het niet vermelden, maar waarom niet he. Het is menselijk.

Ik wist dat ik veel water moest drinken, en dat ik geen synthetische broekjes aan moest. Soms gewoon zonder onderbroek, niemand die het zag. En dan ging het het lastige gevoel van dat je telkens moest plassen weer weg. De laatste dagen was het zo heet. Ik schreef al eerder dat ik vrijdagmiddag niet lekker was, maar dat we een cerficaat zouden krijgen, voor het werk wat we hebben gedaan. Ik hoopte dat ik daarna kon gaan liggen.

Ik had nog sms gehad van Mr Janaka, hij was thuis aan het werk, en zou het leuk vinden dat ik nog even langs kwam om afscheid te nemen. Ik vond dat ik dat als het even kon, moest doen.

Suramya onderweg mijn telefoon gegeven, voor het adres.

Pryanthie was ook thuis, zij gaf mij nog een aandenken, een borduursel van haar moeder, niet ingelijst, ondanks dat ik het vroeger niet aan de muur zou willen hebben. Ben ik hier erg blij mee. En ga het inlijsten en ophangen. Nog kennis gemaakt met twee zakenlieden , en daarna snel naar vliegveld.

Ik dacht nog, Suramya gaat mee met mij totdat ik door de douane ben. Dat ging niet door. Hij is druk. De auto aan de kant en de koffer eruit, en mijn twee rugzakken. Ik wilde eerst de computer in de koffer doen, maar dan kwam ik over de 30 kilo. Besloten om de rugzak daarvoor te gebruiken.

Ik had nog een andere waar ik de dingen voor onderweg in had. Toch iets zwaarder reizen dan ik wilde. Maar kon niet anders.

Vragen in de hal waar ik naar toe moest. Er was veel controle. Ik belande in een rij,waar een engels echtpaar voor me stond, en daarmee een praatje gemaakt. Bij het inchecken zag ik dat ik dat mijn koffer twee kilo teveel was. Ik probeerde met een praatje de meneer beetje af te leiden. En dat lukte. De koffer ging alvast. Daarna door naar een ander loket, Voor de boarding pass. Ik hoopte en wenste , dat ik veel ruimte zou hebben, t is toch een hele lange reis.

En mazzel ik zat vooraan met veel ruimte. Ik zat naast een vader met een zoon.

Onderweg zitten haken, zag dat er ook nog een schaar in het zakje zat. Dat mag niet. Maar deze is goed door de controle gekomen. Beetje gelezen. En alles wat er te doen was op het kleine beeldscherm. Spelletjes, en stukjes film gekeken.

Ik voelde dat de jongen naast me erg onrustig was. Later begreep ik waardoor.

Na ongeveer acht uur vliegen, kregen we weer een maaltijd. Ik wilde graag kip, maar omdat ik een van de laatste was die iets te eten kreeg, was het op. Er was nog één kip. Ik vertelde de stewardess geef dat maar aan deze jongen. Maar de vader wilde dat ik perse die laatste kip kreeg.

Ik bedankte hem. Plotseling stond de jongen op, en vloog weg. Kwam terug, en ja hoor nu wist ik waarom hij zo onrustig was. Hij moest overgeven. Pfff. Daar zit je dan met je eten voor je.

Dit is iets waar ik heel slecht tegen kan. Ook toen in nog in de zorg werkte, was dit iets waar ik het meeste moeite mee had. Ik kreeg dan ook braakneigingen. Nu ging het goed. Maar je begrijpt, ik heb de kip laten staan.

Ik had gebeld, het enige wat ze deed was een nieuw zakje geven.

De vader heeft alles opgeruimd, mijn boek lag op de grond, later bemerkte ik dat er nog enige spetters op waren beland. Gelukkig had ik nog poetsdoekjes in de tas.

Ik begreep dat de jongen zich er geneerde, vertelde hem, goed dat het eruit is. De hele verdere reis heeft hij geslapen.

In Frankfurt aangekomen gelijk iemand aangeschoten voor welke kant ik op moest. Het bleek dat ik ook daar naar een andere terminal moest. Weer precies op tijd. Het leek wel science fiction. Zo n dames stem, die op een robotachtige manier vertelde waar je naar toe moest.

In de bus onderweg naar terminal een, toch nog maar weer gevraagd voor de zekerheid aan een meneer. Ik zat goed.

Een heel eind lopen, kwam ik bij balie 23 aan, daar kon ik boarden. Eerst vertelde ze me dat ik niet mee kon. Ook omdat ik met grote letters had opgeschreven van de vlucht. Waarop ik zei, nee hoor ik weet dat ik hier goed ben. Kijk maar eens goed naar mijn papier.

Weer wachten, en om halfnegen instappen. Deze vlucht duurde maar een uur. Onderweg wilde ik iedereen vertellen dat ik zo n zin had om mijn dochter weer te zien. Heb dit toch voor me gehouden, degenen waar ik naast zat, zaten niet op mijn verhaal te wachten.

Aangekomen op schiphol, naar de band van de koffer. Dit duurde zolang, ik dacht het zal toch niet weer zo zijn, dat mijn koffer er niet is. Maar na een half uur of meer, daar zagik hem tevoorschijn komen. Had nog wat felle gele linten bevestigd. Zodat ik hem gelijk zou herkennen.

Door de deur, en ja daar stonden ze. Erik en Sietske met chuckie het hondje. En ook Geert , dat had ik niet verwacht, dat was een grote verrassing. Geert had het welkomstbord in handen.

En Erik kwam met en prachtig bos bloemen. Wat fijn om ze weer te zien. En gelukkig geen tranen.

Sietske had stroopwafels en een thermobeker met koffie. Heeeeerlijk.

Weer terug in Nederland. Wat een vreemd gevoel. En ook weer niet.

Ik was totaal niet moe, ook in de auto niet. In Sri Lanka, zou ik bijna al weer opstaan.

En dan kom je thuis. Laurens op de bank.

Voorheen als ik terug kwam van vakantie, leek alles zo triest in huis. Nu dacht ik wat heb ik een mooie kamer, en wat een mooi huis. En wat een grote tv. Ik heb zes weken geen radio tv gezien en gehoord. En wat ziet het er mooi uit. Ook zag ik wel dat Laurens wel iets opgeruimd had, maar dat er voor mij ook wel weer werk aan de winkel was.

Boven mijn bed opgemaakt. En toch wel snel naar bed gegaan. En wat ligt dat lekker. Maar nog steeds gek. Ik werd vaak wakker, en zou mijn lampje aan doen. Maar nu is dat lampje aan de andere kant . Ik was nog steeds voor mijn gevoel in mijn huisje in Sri Lanka.

Ik ging vroeg opstaan, en de dag goed meenemen. Maar o jee wat een was. Ook een was die wel schoon was, maar verfrommeld in de bijkeuken lag. En mijn kleren uit de koffer , waren wel schoon maar er was een flesje gebroken. Dus ook dezen moesten weer.

Ik voelde me gebroken, en heb mezelf een beetje overschat.

Voor het eerst weer boodschappen doen in de jumbo. Er was niks meer in huis. Gelukkig had Sietske nog koffiepads gekocht.

Bij het kruidvat cranberry capsules gekocht. En appelazijn. En echte cranberrys. Ik wilde nu op een natuurlijke manier van mijn blaas pijn af. Veel drinken.

S avonds om zeven uur, ging mijn licht uit, ik voelde me ziek, en ben naar bed gegaan. Ik heb nu en goede nacht geslapen.

Bij het opstaan om negen uur voelde ik me redelijk hersteld. Vandaag alle was verder weggewerkt. En ik heb het idee dat ik nu weer meer geland ben. Zeker met anderhalve been.

Ik heb bijna geen last meer van mijn blaas. Ik kan nu ook gewoon weer water uit de kraan drinken.

De douche is heerlijk warm en er komt veel water uit de kraan.

Vanavond naar Geert mijn speciale zoon, poes Juno gaat het niet redden. Hij ligt in zijn mandje en ik denk dat hij de morgen niet gaat halen. Gelukkig is Geert er rustig onder. Ik neem de telefoon mee, soms vergeet ik gewoon mijn mobiel.

Morgen bellen naar Uwv , ik zal nu toch actie moeten ondernemen voor een baan. Van acht uren op Talma State kan ik niet leven. September mag ik weer beginnen. Zal vreemd zijn, het gebouw voor de helft weg, of staat er ondertussen al iets nieuws.

Ook wil ik wat mails versturen, ben nog niet helemaal klaar met het welkomst dorp. Ik wil nog wat vingers aan de pols houden.

Mail terug gekregen van Nilantha en mr Samson.

Vervolg vandaag 13 augustus.

Ik moet nog steeds landen.

Juno, is wonderbaarlijk hersteld, hij loopt weer, al doet hij geen vreugdedansjes meer. Hij is oud 15 jaar, hij eet en drinkt weer. Hij had vocht , en hartproblemen. Nu door medicijnen gaat het weer.

Mijn blaas gaat toch niet zo goed als ik dacht. Afgelopen donderdag dacht ik , ga toch mijn urine even wegbrengen. Ik ga toch niet eigenwijs zijn, en nu heb ik weer alle voorzieningen, waarom daar dan geen gebruik van maken. En wat ik al wist, een blaasontsteking, een kuur van vijf dagen.

Ik ben weer gewend aan mijn eigen bed, weet het licht weer te vinden.

Vandaag zaterdag, dochter Antje is weer terug van vakantie Italië, ik heb haar van de trein gehaald. Het is net alsof alles hetzelfde is .

Ik ga vandaag Janaka mail schrijven, om te vragen hoe het allemaal staat, Ik heb wel contact met mr Samson. Dat is fijn. Het lijkt allemaal zo ver weg en toch nog zo dichtbij. Ik mis het .

Wel contact gehad met UWV. Ik kan me nog niet inschrijven , niet eerder dan september. Ik zou graag een persoonlijk gesprek willen. Maar daar doet het UWV niet aan. Misschien in een later stadium

Mijn kpn mail doet het al een paar maanden niet meer. Is vervelend, weet niet of ik iets gemist heb wat belangrijk zou kunnen zijn. Wie weet ik ga een oproepje doen op facebook om te helpen. Of een student inhuren. Thuis alles weer een beetje op regel. Het wordt deze week mooi weer, ga dan de tuin weer onder handen nemen.

Zin om straks weer aan het werk te gaan.

Al is het voor acht uren. Eerst nog paar leuke bezoekjes her en der brengen. Wel fijn om iedereen weer te gaan zien.

Ik heb beloofd in januari terug naar het dorp te gaan te gaan. En wat je beloofd behoor je te doen. Het is toch een onderdeel van je leven geworden. En ik ben benieuwd of de beloften die zijn gedaan, ook uitgekomen zijn. Ik ben al aan het kijken voor een goedkope reis.

Ook ga ik foto s opsturen, en ik wil iets creatiefs doen met alle fotos die ik gemaakt hebben, een soort van kunststuk.

Voorlopig is dit mijn laatste reismeeverslag. Ik hou jullie op de hoogte , van de veranderingen die gaan komen. Mijn gevoel zegt dat het nog niet klaar is.

Voor iedereen , dank je wel voor het lezen, en voor zo nu dan reageren op mijn berichten.

Eliza.

5 en 6 augustus

5 augustus vervolg.4

Smiddags 14.00 ik voel me niet goed. Ik heb soms last van mijn blaas. Ook nu speelt hij op.

Maar ik kan me er niet aan overgeven. Ik wil alle minuten gebruiken.

De sewinglady heeft nog een mooi bloesje gemaakt, heel eenvoudig, welke ze in de tempel dragen.

Ik ga morgen vertrekken in totaal andere kleren dan ik gekomen ben. Het is waarschijnlijk niet handig om hier zolang mee te reizen.

Ik kreeg nog kadootje van Rutfvini, plastic dolfijntjes voor thuis. Geheel gegeven vanuit het hart.

Vanmiddag om vier uur gingen we naar restaurant, iedereen zat al te wachten. Allemaal toespraken.

Paar emotionele van sister Maikel, en van de dame van de waterslang. Ook samson was geraakt.

Ik voelde me nog steeds niet fijn, de man van de trommel, die zat klaar, misschien om te trommelen, maar ik zou graag willen liggen.

Samen met Herry mijn toespraak gedaan. Het was goed om zo afscheid te nemen.

Om zeven uur werden we verwacht in het convent, als afscheidsetentje. Maar ik was moe, moe van emoties, moe van het gevoel in de blaas.

Ik denk ik ga douchen en even liggen, en dan gaat het wel weer.

Mijn afscheidsspeech.

Good afternoon everybody.

It feels strange to stand here. Tomorrow I will leave and go to my kids friends and family.

This morning I woke up with tears in my eyes. I could not eat because of that feeling. For me you’re my family. I hate to let you go. But I have too. My children are missing me,, although they are already grown up. My daughter she will catch me from the plain in Holland. So we both are crying.

Six weeks ago I did not know what is gonna happening to me. I was a little bit afraid. For the first time in my life, I go travel that far from home, and all alone.

I have two daughters, they bring me to the airport. When it was time to say goodbye, I have to cry too. Now I have to do it on my own. I was all alone.

In spite I did not do exactly know how flying by plane works, I arrived after 14 hours in Columbo

My suitcase was still in England but that did not matter. Because I have made it by my self.

I saw Suramya waiting for me by the gate, with a big board with my name. Then I feeled already at home . The heat I was not used to it, and I was glad we were in the van with airco.

When we arrived at the village, there was sister Doreen, and security Maryam. They were nice and friendly. I was sitting in Nilanthes office and they gave me coffee to make me welcome. I felt so happy that I finally arrived at the place made by Mr Steur. I was arrived at a good spot.

I have been working in the hospital, sister Maikel, sister NIla, en sister Ruthfine makes me at home there. Also the patients give me the feeling that I was very welcome.

I have been a few days in dementia house. The first day with mr Harry, he helped me with some translations.

The mr Samson he gave me a commend. You can make a vegetalble garden. I said noooo I do not do it. But mr Samson said, it should be nice if you leave this place after six weeks, there is something left.

With a lot of help of the staff especially Randika and Upoel. We have now a nice garden. Its your garden, the longbeans are already, little plants , that’s make me so happy.

Together you elters you can make this garden to a nice garden. Its now your responsibility too. I have a lot of confidence that you do a great job over there.

Ik am very happy with the sisters who are doing now the gymnastic. To move is good for the health

As fysical and mentally.

There was a lot of going this weeks. Like good things and some bad things.

I have seen how good the staff is working in the village, especially in hospital and dementiahouse.

I am so proud of them.

Now there is going a lot to change here in the village. Yesterday there were people from Negombo from the Lions of horizon.

They will help to recover the village. Because they respect mr Steur so much, for what he was doing to the poor of the poor.

Sister Benita told me. It was paradise, but now we know it will be paradise again.

And you, we need you too for making this place like paradise again. What you can do, do it for Mr Steur, do it for the village and do it for yourself.

Make this place a better place. Make the vegetable garden, like a garden where Mr Steur is proud off.

I have seen a lot, I have heard a lot, and I have felt a lot. This I will take in my suitcase. At home I will be taking out this carefully and will go to the dutch board and we will have discussion.

Also I have learned a lot of myself. Sometimes I felt very insecure. I did cry, but also I have laughed a lot. I made friends for live.

I have had a lot of time to pray and medidate.

I got a lot of answers from above.

I know I was here for a reason, and I know I come back in Januari.

What I don’t know, is the next. What can I do more for the village, what are Gods plans for me

What ways I have to be walking. What I do know is, I never walk alone.

For now I wish you all the best, keep positive and I thank you all for give me a place in this village.

God bless you.

Jezus bittai.

Eliza

Ik laat mijn koffer achter, ik wil graag licht reizen. Ook wil ik de zusters iets geven wat ik bij me had.

Sister Benita krijgt mijn hoed, sister Doreen mijn etui met pennen, sister Margaret mijn engelen beker, met de afbeelding van engel Rafael. En miss Chalista, mijn koekjestrommel, met knijpers en nog meer handige dingen.

Sister Doreen was ziek geweest, en is nog niet helemaal beter, zij heeft last van haar oog. Ze zou meer rust moeten nemen. Maar ze heeft ook een hele verantwoording naar het dorp toe.

Ik zat nog maar net , moest nog wat paar telefoontjes doen, omdat mr Janaka zondag komt.

Ik wilde het niet zeggen, maar ik zei, ik voel me niet goed, ik wil heel graag liggen.

Daarna hebben de zuster mij teruggebracht naar mijn huisje.

Ik heb een pijnstiller genomen. En heb in bed wat gegeten. Ik had iets meegekregen van de zusters.

En heel erg goed geslapen tot vijf uur.

6 augustus. Het voelde weer wat rustiger in mijn lijf.

Ben begonnen met schoonmaken, dat heb ik geleerd van mijn moeder. Ga schoner uit een verblijf waar je bent geweest dan toen je erin kwam. Ondertussen muziek aan, en mijn opname apparaat buiten neergelegd, om de geluiden mee te nemen van dit land. Voelt goed, voelt als thuis. Als ik straks als ik thuis ben en niet kan slapen, deze aan kan zetten en even in gedachten terug kan gaan.

Heb nu mijn mooie kleren aan. En daar komt Randika binnen , helemaal in tranen. Ze wil dat ik blijf.

Ze heeft kado mee, een plastic kettinkje , deze moet ik in mijn hand houden als ik ga vliegen.

Het is een rozenkrans. Dank je wel Randika.

Wat kon ik haar nog geven, ik wist het niet, ze wilde ook niks. Maar ik heb nog een pasfoto, En ik had een engeltje op de muur. Ooit gekregen van jou Alie, deze ga ik nu aan haar gegeven.

Ze gaat goed op de tuin passen, en als het kan fotos sturen.

Afscheid van Munesienge, wij houden contact . Gelukkig hoefde ik nu niet meer te huilen.

Ik ga nu afsluiten.

In Nederland verder.

Heb zin om mijn kinderen weer vast te houden.

Eliza.

4 5 augustus

Donderdag 4 july 16

Vanmorgen alles weer op zijn plek, en beetje opgeruimd, en dingen die ik weg wil geven, alvast in de tas doen die ik meeneem als ik naar office ga.

En een was gedaan, en schoongemaakt.

Sister Benita kwam langs, ze wilde weten hoe het was. Een lang gesprek gehad over het dorp en de gang van zaken.

Later door het dorp gewandeld, en wilde gaan kijken naar de koelkast, of hij het al deed.

Ik werd door Elizabeth aangehouden, zij had een groot probleem. Ik was al eerder bij iets betrokken van Elizabeth en Kumari. Maar dit was iets heel anders.

Zij vertelde dat ze uit het dorp moest, maar nog een kans kreeg om in een ander huis te gaan wonen.

Omdat zij nog een zoon had, en ook iets van pensioen , zou ze ook ergens anders kunnen wonen.

Waarom, omdat zij soms wat problemen heeft met anderen. Maar ze krijgt nog een kans, ze gaat in een ander huis wonen, in de sectie van sister Benita.

Zij vind dat ze meer rechten heeft dan anderen, omdat zij geld geeft. Weer verteld dat we allemaal hetzelfde zijn, en geld hier niets te maken heeft met zorg en aandacht. Iedereen heeft dezelfde rechten en plichten. Zij gaat zich bewijzen in een maand, anders gaat ze toch nog het dorp verlaten.

Sister Benita gaat hier op toezien.

Marie kwam erbij zitten, ze vroeg me om haar nagels rood te maken. Maar ik heb geen nagellak. Ik ga dit meenemen in januari.

Hierna de dokterspost binnen, en de koelkast was nog niet aangesloten, ik mocht de handeling verrichten. Heb de stekker in het stopcontact gestoken. Vanaf nu hebben ze medicijnen onder handbereik. Ontzettend blij met deze koelkast. Dat is fijn.

Vanmorgen met Nilanthe gesproken, oa over het geld, dit is nu bij Suramya onder beheer. Het is vandaag erg druk, er is iemand gevallen, en moet naar ziekenhuis, maar er is nog geen vervoer.

Ik wilde vandaag met Suramya, iets doen met het geld, maar wacht nu tot morgen.

Wil ook even afwachten wat de Lions willen gaan doen. Dan heb ik mijn potje nog.

Vanmiddag vroeg terug naar kantoor, ik heb het gevoel dat de tijd me gaat inhalen.

Het aardige meisje heet Dulani, dit is nog van gisteren, soms vergeet ik dingen, en mooi handig is mijn boekje waar ik aantekeningen in maak.

Lal heeft foto s gemaakt met zijn toestel, ik krijg ze nog toegestuurd.

Weer terug naar vandaag. Vanmiddag kwam Nelly, zij woont half hier en half in Nederland.

Zij is een van de eerste mensen die in contact kwam met Herman Steur.

Ook nu doet ze veel goeds. Ze kwam onder andere met een tas met verbandmiddelen.

We hebben samen het ziekenhuisje bezocht, en van gedachten uitgewisseld.

Een prachtige vrouw, met een gouden hart. Zij laat ook huisjes bouwen voor de armen.

En helpt verscheidene families met geld, voor studie en nog meer.

Ik zei, dat ik dacht dat het gratis was. Dat is ook wel zo. Maar de schriften en pennen en zo moeten ze zelf betalen. Ze heeft een soort loophek gegeven aan een tweeling jongetje, die erg gehandicapt was. Hij deed anders alleen zijn hoofd stoten aan de muur, en nu kon dat niet meer. En meer van die dingen. Ik weet niet hoe oud ze is. Maar ze fietst in Negombo met veel bravour. En ik weet nu dat het zo druk is daar. Ze verveelt zich geen moment, ze is net als meneer Steur aan het helpen waar ze maar kan. We zijn samen naar hospital geweest, ze gaat zorgen voor attends, soort van pamper voor Rita. Ook hoorde ik van Maikel dat ze een blender nodig hebben. Ik weet niet zeker, maar ik geloof dat er eentje in de kast staat bij mij. Of ik kan een nieuwe kopen, van het geld van Peter. Ik ga het bekijken.

Ook hebben we samen bedacht, om iets van de verbandmiddelen te gebruiken voor een mevrouw in het ziekenhuis, met gebroken arm. Ze heeft geen mitella, maar een dikke draad, deze snijdt natuurlijk in de schouder, en ik morgen een soort pad brengen, beetje zacht.

Ik ga nu afsluiten, het is zes uur, en moet me toch maar beetje netjes maken voor het bezoek.

Om zeven uur zaten wij van het dorp klaar wachten op het bezoek uit Negombo

Ik kan niet anders zeggen, het was geweldig. Er gaan hier heel veel dingen veranderen.

Ondanks dat engels de voertaal was. Heb ik niet alles kunnen volgen. Wat ik wel weet. Ze gaan geen geld geven, maar ze gaan dingen repareren . Het gaat zaterdag al beginnen, Jammer genoeg ben ik er niet meer bij. Er komt zaterdag een loodgieter . Morgen gaan we een lijst maken wat te repareren.

Ook komen er matrassen. Voor een jaar worden de maaltijden door hun betaald. En nog veel meer.

Voortuintjes komen ook groenten en bloemen in. Ieder heeft dan zijn eigen groente, welke ze ook weer kunnen verkopen aan de keuken. Honderd fruitbomen komen er. En nog meer.

Er gaat weer een bibliotheek komen, spelletjes. Ik ben dankbaar dat ik hier een klein onderdeel van mocht zijn.

Ik wist het .

Samen nog naar de film gekeken, ik ga in Nederland proberen om iets van ondertiteling te doen. Zodat we deze film kunnen gebruiken als pr. Vooral in Sri Lanka.

Ook ga ik contact houden met familie Janaka en Nishendra. Dat is de andere advocaat.

Als ik ooit in de gevangenis zou komen in Sri Lanka, deze mannen halen me er zo uit.

Ik vervolg nu een vandaag 5 augustus.

Heb goed geslapen, maar zo weinig tijd is er nog.

Ik wilde nog met Suramya praten, maar dat kan vanmiddag ook nog . Ik wil ook met hem contact houden. Zo wie zo over het geld. Ik heb vanmorgen een blender naar het ziekenhuis gebracht ,zij hebben een patient die gemalen voedsel moet hebben. Ik wist dat er een in mijn huis stond, anders had ik eentje willen kopen Peter, maar nu bewaar ik het geld liever, en wil kijken wat ik kan doen op afstand. Omdat er zoveel door de mannen van Negombo wordt gedaan. De tanks worden geleegd. Er gaat een hek komen. Ik weet dat er een aanbesteding de deur uit is.

Ook blijf ik op afstand contact houden met mr Samson.

Vanmiddag om vier uur, komen we allemaal in het restaurant en gaan we afscheid nemen. Ik hoop dat ik het nu droog kan houden.

Ik ga nu stoppen.

Later meer.

Eliza.

4 5 augustus

Donderdag 4 july 16

Vanmorgen alles weer op zijn plek, en beetje opgeruimd, en dingen die ik weg wil geven, alvast in de tas doen die ik meeneem als ik naar office ga.

En een was gedaan, en schoongemaakt.

Sister Benita kwam langs, ze wilde weten hoe het was. Een lang gesprek gehad over het dorp en de gang van zaken.

Later door het dorp gewandeld, en wilde gaan kijken naar de koelkast, of hij het al deed.

Ik werd door Elizabeth aangehouden, zij had een groot probleem. Ik was al eerder bij iets betrokken van Elizabeth en Kumari. Maar dit was iets heel anders.

Zij vertelde dat ze uit het dorp moest, maar nog een kans kreeg om in een ander huis te gaan wonen.

Omdat zij nog een zoon had, en ook iets van pensioen , zou ze ook ergens anders kunnen wonen.

Waarom, omdat zij soms wat problemen heeft met anderen. Maar ze krijgt nog een kans, ze gaat in een ander huis wonen, in de sectie van sister Benita.

Zij vind dat ze meer rechten heeft dan anderen, omdat zij geld geeft. Weer verteld dat we allemaal hetzelfde zijn, en geld hier niets te maken heeft met zorg en aandacht. Iedereen heeft dezelfde rechten en plichten. Zij gaat zich bewijzen in een maand, anders gaat ze toch nog het dorp verlaten.

Sister Benita gaat hier op toezien.

Marie kwam erbij zitten, ze vroeg me om haar nagels rood te maken. Maar ik heb geen nagellak. Ik ga dit meenemen in januari.

Hierna de dokterspost binnen, en de koelkast was nog niet aangesloten, ik mocht de handeling verrichten. Heb de stekker in het stopcontact gestoken. Vanaf nu hebben ze medicijnen onder handbereik. Ontzettend blij met deze koelkast. Dat is fijn.

Vanmorgen met Nilanthe gesproken, oa over het geld, dit is nu bij Suramya onder beheer. Het is vandaag erg druk, er is iemand gevallen, en moet naar ziekenhuis, maar er is nog geen vervoer.

Ik wilde vandaag met Suramya, iets doen met het geld, maar wacht nu tot morgen.

Wil ook even afwachten wat de Lions willen gaan doen. Dan heb ik mijn potje nog.

Vanmiddag vroeg terug naar kantoor, ik heb het gevoel dat de tijd me gaat inhalen.

Het aardige meisje heet Dulani, dit is nog van gisteren, soms vergeet ik dingen, en mooi handig is mijn boekje waar ik aantekeningen in maak.

Lal heeft foto s gemaakt met zijn toestel, ik krijg ze nog toegestuurd.

Weer terug naar vandaag. Vanmiddag kwam Nelly, zij woont half hier en half in Nederland.

Zij is een van de eerste mensen die in contact kwam met Herman Steur.

Ook nu doet ze veel goeds. Ze kwam onder andere met een tas met verbandmiddelen.

We hebben samen het ziekenhuisje bezocht, en van gedachten uitgewisseld.

Een prachtige vrouw, met een gouden hart. Zij laat ook huisjes bouwen voor de armen.

En helpt verscheidene families met geld, voor studie en nog meer.

Ik zei, dat ik dacht dat het gratis was. Dat is ook wel zo. Maar de schriften en pennen en zo moeten ze zelf betalen. Ze heeft een soort loophek gegeven aan een tweeling jongetje, die erg gehandicapt was. Hij deed anders alleen zijn hoofd stoten aan de muur, en nu kon dat niet meer. En meer van die dingen. Ik weet niet hoe oud ze is. Maar ze fietst in Negombo met veel bravour. En ik weet nu dat het zo druk is daar. Ze verveelt zich geen moment, ze is net als meneer Steur aan het helpen waar ze maar kan. We zijn samen naar hospital geweest, ze gaat zorgen voor attends, soort van pamper voor Rita. Ook hoorde ik van Maikel dat ze een blender nodig hebben. Ik weet niet zeker, maar ik geloof dat er eentje in de kast staat bij mij. Of ik kan een nieuwe kopen, van het geld van Peter. Ik ga het bekijken.

Ook hebben we samen bedacht, om iets van de verbandmiddelen te gebruiken voor een mevrouw in het ziekenhuis, met gebroken arm. Ze heeft geen mitella, maar een dikke draad, deze snijdt natuurlijk in de schouder, en ik morgen een soort pad brengen, beetje zacht.

Ik ga nu afsluiten, het is zes uur, en moet me toch maar beetje netjes maken voor het bezoek.

Om zeven uur zaten wij van het dorp klaar wachten op het bezoek uit Negombo

Ik kan niet anders zeggen, het was geweldig. Er gaan hier heel veel dingen veranderen.

Ondanks dat engels de voertaal was. Heb ik niet alles kunnen volgen. Wat ik wel weet. Ze gaan geen geld geven, maar ze gaan dingen repareren . Het gaat zaterdag al beginnen, Jammer genoeg ben ik er niet meer bij. Er komt zaterdag een loodgieter . Morgen gaan we een lijst maken wat te repareren.

Ook komen er matrassen. Voor een jaar worden de maaltijden door hun betaald. En nog veel meer.

Voortuintjes komen ook groenten en bloemen in. Ieder heeft dan zijn eigen groente, welke ze ook weer kunnen verkopen aan de keuken. Honderd fruitbomen komen er. En nog meer.

Er gaat weer een bibliotheek komen, spelletjes. Ik ben dankbaar dat ik hier een klein onderdeel van mocht zijn.

Ik wist het .

Samen nog naar de film gekeken, ik ga in Nederland proberen om iets van ondertiteling te doen. Zodat we deze film kunnen gebruiken als pr. Vooral in Sri Lanka.

Ook ga ik contact houden met familie Janaka en Nishendra. Dat is de andere advocaat.

Als ik ooit in de gevangenis zou komen in Sri Lanka, deze mannen halen me er zo uit.

Ik vervolg nu een vandaag 5 augustus.

Heb goed geslapen, maar zo weinig tijd is er nog.

Ik wilde nog met Suramya praten, maar dat kan vanmiddag ook nog . Ik wil ook met hem contact houden. Zo wie zo over het geld. Ik heb vanmorgen een blender naar het ziekenhuis gebracht ,zij hebben een patient die gemalen voedsel moet hebben. Ik wist dat er een in mijn huis stond, anders had ik eentje willen kopen Peter, maar nu bewaar ik het geld liever, en wil kijken wat ik kan doen op afstand. Omdat er zoveel door de mannen van Negombo wordt gedaan. De tanks worden geleegd. Er gaat een hek komen. Ik weet dat er een aanbesteding de deur uit is.

Ook blijf ik op afstand contact houden met mr Samson.

Vanmiddag om vier uur, komen we allemaal in het restaurant en gaan we afscheid nemen. Ik hoop dat ik het nu droog kan houden.

Ik ga nu stoppen.

Later meer.

Eliza.

3 augustus

3 augustus. Zoals gewoonlijk vroeg wakker om 5.00 . Nog geen tijd om echt op te staan. Heb wat foto s naar Sietske gestuurd, ik hoop dat ze die vandaag in mijn mail zet, dan kan ik ze morgen plaatsen. Ik heb alles weer in gepakt, en ben naar beneden gegaan, dacht ga alvast maar ontbijten. Maar het was nog veels te vroeg. Ontbijt begint om zeven uur. Ik zei , dit is niet erg hoor, kan ik gewoon op internet en mijn verhaal schrijven. Ik heb heerlijk geslapen. En zat bij de familie Nalini en Sarath aan tafel. Heb koffie gekregen. Ik weet niet wat er met dhr. des huizes aan de hand is. Maar hij rochelt wat af. Ik doe net alsof ik het niet hoor. En typ er vrolijk op los.

Wat is het fijn om muziek mee te hebben. Een van mijn favoriete liedjes is, Rome van Nick en Simon. Als ik later dood ga, wil ik deze graag . En ook het liedje Alles is liefde. Maar dat was al bekend bij mijn kinderen. Het is fijn om te zingen, het geeft lucht aan vele emoties. Ook is het fijn om hier te zitten. Ik weet dat ik nu alleen kan reizen. Er is altijd wel iemand in de buurt waar je mee kan delen. Ben benieuwd hoe Lal geslapen heeft. En ik hoop dat we vandaag slagen om iets te kopen, iets wat echt is en niet zo duur om uit te delen thuis. Ik wil geen plastic of kitch. Heb Lal dat wel verteld, maar ik weet niet zeker of hij mij begrijpt. Wat ik wel weet , dat we naar de olifanten gaan, het is een weeshuis waar olifanten worden opgevangen. Pinnawela is een kleine plaats aan de Ma Oya rivier. Het dorp staat vooral bekend vanwege het olifantenweeshuis. Op deze plek worden gehandicapten en/of verstoten olifanten opgevangen. Dat olifanten centraal staan in Pinnawela blijkt ook wel uit de op 1.500m verder gelegen Millennium Elephant Foundation. Hier worden in het verleden gevangen genomen olifanten opgevangen en verzorgd. In tegenstelling tot het commerciële olifantenweeshuis, wordt de Millenium Elephant Foundation grotendeels gerund door vrijwilligers, waarbij het belang van de olifant voorop staat. Ik heb iets van Nalini meegekregen, dat ik aan Priyantie moet geven . IK hoor net dat ze weggaan vandaag. Bijzonder wat ze deden dat ze voor de afbeelding van Jezus die aan de muur hangt, iets van een gebed deden. Om half acht ontbijt, geroosterd brood, scrambled eggs en fruit. Het fruit heb ik gedeeld, of liever gezegd er is een banaan gestolen. Ik zat te genieten en keek in de verte naar een stel apen. Waarvan er eentje steeds dichter bij kwam. Ik dacht het zal toch niet zo zijn , dat hij zo brutaal is om dit terras op te gaan. Jawel daar was tie al. Hij zat eerst met zijn achterwerk op de andere gedekte tafel. En nam een sprong naar mij toe, en voordat ik ja kon zeggen, had hij de banaan al buit gemaakt. En handig de schil eraf en weg was tie. Mannen van de parkeergarage zagen toe, en waren benieuwd naar mijn reactie. Ik kon alleen maar lachen. Ik vond het alleen jammer dat ik niet een foto had kunnen nemen. De andere gasten kwamen, en ik was nieuwsgierig of hij hetzelfde kunstje nog keer zou doen. Ik had mobiel al kant en klaar, maar helaas voor mij. Gelukkig voor de andere gasten, zij hebben vandaag iets meer fruit dan ik heb. Ik had Lal al bericht gestuurd dat hij eerder zou kunnen komen, maar ik denk dat hij nog op een oor ligt. Ik wil graag de camera opladen. Maar het gaat zoals het gaat. Pryjanthie belde nog even hoe het ging. Ze komt morgenavond om zeven uur samen met Janaka. Dan treffen we elkaar weer. Ook net een sms naar Suramya gestuurd, gevraagd om een kast in zijn ruimte neer te zetten. Ik wil materialen kopen om te gebruiken door de zusters voor de bewoners. Suramya kan dan het beheer doen. Ik hoop dat ik alles voor zaterdag op orde heb. We gaan ook nog in het convent eten op vrijdag. Half tien vertrokken we richting Pinnnawela. Eerst naar een soort souvenirs winkel. Ik wilde ook graag iets mee van het land. Wilde ook graag iets kopen, kleinigheden zoals Sietske had gedaan in zuid Afrika. Heb dat uiteindelijk niet gedaan. Ik wil geen plastic dingen kopen, waarvan de ontvanger denkt, o leuk. Maar wat doe ik ermee. En vervolgens beland het in een hoekje. Onderweg vroeg Lal, vind je het leuk dat we naar farmer place gaan. Ja, is leuk, dacht ik. Ik verwachte een grote boerderij te zien en te kijken hoe daar alles in het werk gaat. Waar we naar toe gingen bleek uiteindelijk een soort restaurant te zijn , waar je van alles kon eten. En een plaats waar je bloemen en planten kon kopen. Het leek klein beetje op Intratuin. Lal wilde perse samen daar iets eten. Hij bestelde een soort bonen schotel. Ik had het gevoel dat het ontbijt nog niet geland was, maar ik kon er niet onderuit. Daarna even kijken wat er allemaal te koop was. Lal heeft zelf een grote tuin, een wilde zaadjes kopen. Ik mocht ook iets uitzoeken, en bedacht ik ga kousen band doen en komkommer, maar dan een ander soort dan die wij in de supermarkt hebben. Bij de olifanten aan gekomen, ging ik mijn kaartje halen. Het blijkt dat de drivers niet hoeven te betalen. Zij mogen gratis naar binnen. Het kan ook wel zo zijn dat het al verrekend was met mijn kaartje. Je weet soms niet waarom en hoe. Het was een prachtige plek voor de olifanten, maar ik zag al gauw dat het eigenlijk niet zo leuk was. IK kon vragen aan Lal of het klopte wat ik zag en voelde. De olifanten werden in bedwang gehouden met een stok. Sommige stokken hadden een soort punten. Ze waren bang voor de stokken. Ik denk dat als ze opgevangen worden , eerst kennis maken met de stokken. Je kon een schaal fruit kopen, en dit voeren aan één olifant. Hij was geketend en kon eigenlijk geen kant op. Zijn “helper” had een stok. Je kon dit fruit voeren aan de olifant, en je reisgenoot kon dan een foto maken voor thuis. Lal vroeg mij, of ik dit wilde. Nee dank je wel. Ook bij de olifanten die daar rondliepen , waren helpers bij, ook gewapend met stokken. Je kon op de foto met ze voor geld. Ik begreep dat het fruitfoto project, daar kwam het geld ten goede voor de olifanten, Bij het andere was het geld voor de mannen. Heel lang gestaan en kijken bij een olifant, ook hij was geketend, hij stond te eten, en op commando gaan liggen, en dan werd hij natgemaakt. Als je wilde als toerist, kon je tegen betaling weer op de foto en mocht je de olifant besproeien met water. Er was ook een plek, daar kon je gaan kijken als de weesolifanten werden gevoerd met melk. Er waren er twee, ongeveer drie jaar oud nu. Al hoe klein ze waren, ze wisten en volgden de helpers om een fles melk op te drinken, twee tellen en het was al naar binnen. Een paar keer per dag , gaan de olifanten door de straten, op naar de rivier om een bad te nemen. Wij daar ook naar toe, ook voor onszelf niet voor het bad , maar wel voor iets te eten en te drinken. We hadden een mooi plekje gevonden. Met uitkijk op de rivier. En wat er toen gebeurde, vond ik raar , maar wat waarschijnlijk heel gewoon was op deze plek. Lal ging ergens anders naar toe om te eten. Dat was gratis. Hij deed voorkomen dat hij daar spicy foods kon eten. En hij kon eten zoals hij gewend was, met je handen eten. Ik heb het zo gelaten, maar voelde raar. Later in de auto heb ik dat gezegd, dat ik sommige gewoontes niet begrijp. Even tussendoor, ik had Lal ook gevraagd , wat doe jij met je afval? Verbranden zegt hij. Ook het plastic? Ja ook het plastic. Als er geen oorlog was geweest, was er nu minder armoede, en waarschijnlijk net zoals bij ons zou het plastic worden recycled. IK heb wel gehoord dat er een proef was gedaan, om te recyclen, maar dat het nog te vroeg was voor dit land. In ieder geval , neem ik mijn eigen batterijen weer mee naar Nederland, en ga ze inleveren bij de Jumbo. Bij de rivier, was er een helper, misschien wel een vrijwilliger, die een eind verderop in de rivier stond samen met zijn olifant. Ik zag vanaf mijn mooie plekje dat hij constant bezig was om de olifant te wassen en met water besproeien met zijn handen. Hij is een helper met hart. Je zag ook dat misschien na een uur, de olifant helemaal donker van huid was. Helemaal verzadigd van water. Lal was ondertussen weer bij mij gaan zitten, en beaamde dit. De andere olifanten bleven licht van kleur. Een mannetjes olifant was geketend ,ook bij de rivier, maar had gezelschap van een vrouwtje, die bij hem bleef staan, ondanks dat deze vrij was van ketens. Ook dat de liefde niet werd toegestaan door de helpers. Teveel genegenheid staat waarschijnlijk niet geschreven in de handleiding welke uitgereikt is bij aanvant van hun werk of taking care of the elephants. In de auto, ik weet niet meer of dat was voor of na dit bezoek aan de olifanten. Vertelde ik Lal het verhaal van het jongetje van de reclame van de rolo s. Lal vertelde mij een paar andere verhalen. Welke wel waar zijn. Onder andere deze. Er was eens een olifant die meeliep in een stoet, samen met zijn “baas” Een tijdje zo gelopen te hebben, kwam er een auto voorbij. En wat deed de olifant ondanks dat zijn baas de andere kant op wilde lopen. H11ij draaide zich om en achtervolgde de auto. Na een tijd kwam de auto tot stilstand, en de chauffeur stapte uit. Waarop de olifant hem benaderde en hem omhelsde met zijn slurf. Het bleek namelijk zijn vroegere verzorger te zijn. Ook tijdens een processie waar ze naar een tempel lopen. Blijven ze soms gewoon staan, en gaan niet eerder verder dan dat ze brood en honing hebben gekregen. Omdat ze dat nog weten. Ooit lang geleden hebben mensen hen hier iets te eten gegeven. De helpers weten dat en hebben dan ook altijd iets van brood en honing mee. Zodat ze weten dat hun eindeloze weg teveel oponthoud heeft. O ik schrok net even, had een heel verhaal opgeschreven en de computer wilde even niks mee. IK dacht ok , ik ga even iets anders doen. Maar hij bleef hangen. Klein gebedje gedaan. En ja hoor het werkt weer. We gingen ook nog langs bij een kleine theefabriek, dit was de dochteronderneming van een heel groot bedrijf. We waren waarschijnlijk de eersten en de laatsten van deze dag. Maar wat een warm welkom. Ik weet nu hoe het werkt. Heb alles goed uitgelegd gekregen. Ik zag dat Lal nergens meer te bekennen was. En aan het einde van de rondleiding, kregen we thee. De beste thee die er is. Ik wilde ook de groene thee proberen, maar die smaakt toch wel wat anders dan die van ons. Ik lust gewoon graag koffie Het was een aardig meisje die de rondleiding deed, en we hebben ook wel iets meer besproken dan alleen de thee. Daarna terug naar het dorp. En dat was best nog een eind rijden. Thuis aangekomen, kwamen we Munesinghe , Nilanthe tegen, zij waren bij Els geweest. Het bleek dat het buikvirus ook haar heeft aangeraakt. Alles weer uitladen en afscheid genomen van Lal. Dat voelde ook wat raar, je bent ondertussen toch wel iets meer dan toerist en driver. Ik kon soms ook zo lachen met hem. En ik vond het leuk om hem aan het lachen te maken. Lachen is zo fijn. O ja, ik heb onderweg hem opgenomen met de Ipad, hij blijkt ook te kunnen zingen. En echt was mooi. Hij zong dan wel mee met een bestaand liedje. Maar hij deed het wel. Ik hoop dat ik dat nog toe kan voegen op deze reismee verslag. Het eerste wat ik vervolgens deed was plassen, fff ik moest wel nodig. Had misschien onderweg gekund in de berm, of ergens. Maar mijn voorkeur was toch om gewoon thuis naar mijn eigen wc te gaan. Daarna naar Els om te vragen of ik nog wat kon doen. Maar de deur was dicht. Heb toen sms gestuurd. Ik hoop dat ze morgen weer wat beter is. Janaka belde nog, hij wilde alles weten over hoe het was gegaan. Morgen nog contact over de meeting van 19.00… Het was wennen weer terug in mijn eigen huisje. Lekker vroeg naar bed Hg Eliza.

1augustus 2016

2 augustus 2016

Vanmorgen vijf uur opgestaan, nu ik dit zo typ, lijkt het wel een eeuw terug. Ik zit nu in Kandy.

Mijn koffer gepakt, en veel meegenomen, oa computer en van alles wat ik denk nodig te hebben. Het lijkt wel dat ik 6 weken op vakantie ga. Het is maar één nacht.

Lal was iets over zessen bij het dorp, we gingen eerst naar mijn huis. Ik wilde niet met koffer en al door het dorp gaan, het zou kunnen lijken dat ik nu al wegga.

Drie dametjes gingen me een goede reis wensen. En een behouden thuiskomst.

Het is gek om een nacht weg te gaan. Maar ik ga zeker genieten.

Lal was beetje druk, en wilde van alles weten. Ik vertelde als ik ga praten let ik niet meer op. Ga ook genieten van de reis. Ik hou van autorijden, en vooral als ik ernaast mag zitten.

Onderweg kwamen we een stoet tegen, met voorop een olifant, deze waren onderweg naar een boeddhistische tempel. Ik wilde graag een foto maken. Wij reden een eind verderop, en gingen daar wachten. Tijdens het wachten , kwam er een apenfamilie voorbij op de reling van de brug. Lal zei voorzichtig hoor , ze kunnen erg gevaarlijk zijn. Heb toch wel paar fotos kunnen nemen.

Ook van de plek waar de overstroming een maand terug was. Lal vertelde, dat een minister daar op dat moment aanwezig was. Zijn laatste telefoontje was naar de overheid om te vertellen dat er iets ergs aan de hand was, en ze hulp moesten gaan zenden. Hij wist dat hij dood zou gaan. Op deze plek zijn bomen als lucifers houtjes weggevaagd. Er zijn zelfs scholen, waar nu geen kinderen meer zijn.

Het is niet te begrijpen, dat deze dingen zijn gebeurd. Ankie het lijkt en voelt net zoals de plaats Lommel in Belgie, waar wij vorig jaar waren. Daar was ook zo iets vreselijk gebeurt met de kinderen van een school die verongelukt waren . En dat ze daar op het schoolplein hele serene muziek is te horen.

Ik kan veel vragen, ook over de scholen, over het vervoer. De regering betaald alles wat school betreft, iedereen die kan leren, mag nu leren, en alles is gratis. Iedereen draagt een univorm. Je kon het zien op de foto waar ik “gymles” heb gegeven.Dus als je dokter wil worden, en je hebt de kwaliteiten, dan kan dat. Ik vertelde over Negombo het ziekenhuis. En ik had het goed gezien. De dokters doen daar niet erg hun best. Omdat ze er niks verdienen. Des te meer , in de privéklinieken waar ze later op de dag naar toe gaan. Ik had het toen goed gezien.

Ik vertelde Lal, dat het jammer was, dat ze dat zo deden. Ik vertelde dat ze nog lang niet klaar waren op aarde. Dat ze zeker nog wel een paar keer terug gestuurd worden door Petrus die aan de hemelpoort de wacht houdt. En pas naar binnen mogen , als ze vanuit het hart doen wat goed is.

Lal was het met mij eens. Hij is rooms katholiek. Hij ging ook een kruisje maken toen we vanuit het dorp vertrokken. Heeft ook een afbeelding voor in de auto van Jezus.

Nadat de stoet voorbij was, gingen we weer verder reizen.

Eerst naar de botanische tuinen, dit is erg bekend hier in Sri Lanka. Hier gaan de meeste toeristen een bezoek brengen. Het was erg mooi, en zoveel verschillende bomen. Ook zagen we een hoop vleermuizen daar in bomen hangen. Vreemd gezicht.

Daarna gingen we naar de grootste boeddhistische tempel. We of ik kreeg een rondleiding van een monnik of iemand die dacht , ik ga haar rondleiden. Alleen hij was zo slecht te verstaan. En hij deed ontzettend zijn best om van alles te vertellen. Het was er erg druk. Er werd veel gemediteerd. Ik vroeg, ik wil even kleine medititatie doen. Hij zei, kom ik weet wel een plek.

Overal geuren van bloemen en wierook. Heel imposant.

Ik liep samen met deze man, al waren we jaren vrienden over het hele terrein. En lal volgde trouw.

Op een gegeven moment, ik zag Lal aan, en soms heb je dat, moest ik mijn lachen inhouden. Ik kan dat niet zo goed uitleggen. Je hebt grapjes in jezelf zitten, maar kan dat eigenlijk niet delen met de man die zo zijn best deed. Lal voelde dat goed aan. Ik deed mijn best om bij de les te blijven.

Na een uur of langer kwamen we bij een soort van rustpunt aan, hij vroeg om mijn adres, hij wilde me iets sturen. Nou had ik toevallig, soort kaartjes gemaakt, in het dorp, om te geven aan toeristen die me wilden volgen in mijn reismee verslag. Deze had ik gemaakt, omdat ik op de een of andere manier niet meer mensen kan toevoegen. Nu kunnen ze als ze willen me zo volgen.

Als ik heel eerlijk mag zijn, vond ik de rondleiding in Negombo, mooier door de twee jongens van Janaka gegeven. Dat was zo puur.

Daarna wilde ik graag iets eten, en Lal had ook zin in eten.

Ik weet nu , dat als je een driver inhuurt, je ook het eten moet betalen. Maar dat is voor mij goed.

Het is voor de ander iets minder leuk , dat de vrouw gewoon betaald.

Maar oke, op naar een eethuis.

En wat schetst mijn verbazing, wie zitten daar lekker aan de patatjes. Jaaaa, Hennie en Willy.

Zo leuk om ze weer te ontmoeten. Ik wist nog precies wie ze waren. Omdat Willy, de man was, en Hennie zijn vrouw of vriendin. Ik vertelde dat mijn ex vriendje ook Willy heet, maar dat ik blij was voor Hennie dat ze het erg getroffen had met deze Willy .

De Willy waar ik ooit een relatie mee had, leeft voor mijn gevoel in een andere tijd. Ik nu blij ben niet meer aan hem verbonden te zijn.

Ik heb ook patatjes besteld en een salade. Was lekker hartig, soms heb je dat nodig.

Daarna door, er zou een soort show zijn, en volgens Lal, moest ik dat zien.

Ik wilde eigenlijk wel graag naar het hotel. Maar ik zei, als jij denkt dat ik dit moet zien, gaan we het doen.

Aangekomen bij de plek, ging ik eerst naar binnen, en kwam te zitten naast Hollanders, is dan toch wel weer leuk. Zij waren met een heel gezelschap, en hadden eigenlijk ook gedaan wat wij hadden gedaan.

Dat vergeet ik nog, we zijn ook nog naar een gem museum geweest. Ik dacht dat ik daar wel een paar steentjes zou kunnen kopen.

Was eerst een korte film. Over hoe de edelstenen werden gedelfd. Jeetje dat was echt hard werken in die tijd. Daarna door een nagemaakte mijn. Het volgende was dat je door een werkplaats ging, waar stuk of tien mannen aan het werk waren om sieraden te maken, en de stenen te slijpen en of polijsten. Daarna naar boven, en ja dat was het addertje al. Je kon iets gaan kopen.

Echt prachtige sieraden. Had ik geld gehad, wilde ik best wel zo n mooie hanger.

Ik vertelde de mevrouw, ik ben een arme volunteer, ik heb hier geen geld voor. Ik zei, wie weet kom ik hier ooit weer, met een hele rijke man. Dan kom ik speciaal bij jou om iets te kopen.

Ik zei tegen Lal, nu heb je de kans om iets moois voor je vrouw te kopen. Nou zegt hij, zij wil alleen maar goud.

Ook de toeristen gaan hier allemaal naar toe, net zoals die show.

Halverwege de show, dacht ik , ik wil hier weg. Ik vond het maar niks. En ik zag ook wel dat Lal zo nu en dan de ogen dicht had.

Heb afscheid genomen van de familie. Zij konden niet weg, maar hadden ook graag weggewild.

Daarna door naar het hotel. Hotel ……..Lodge.

Prachtige kamer.

Ik hoefde geen diner, maar vroeg, als het kan, zou ik straks wel graag koffie willen.

Ik mocht overal komen.

Dus later ik naar beneden, ging zitten op een mooie bank. En vroeg om koffie, en als het kon iets van cake, het liefst chocolade.

Ik zat te wachten, toen de eigenaar zich kwam voorstellen. En later ook zijn vrouw. Zij bleek dus familie van Priyantie te zijn. Een hele tijd gekletst, ik voornamelijk over het welkom dorp/

En later deelden we ervaringen uit over de ziekenhuizen. En over hoe we in het leven staan.

Ze nodigde me uit voor het diner. Ik heb dit afgewimpeld, omdat ik eigenlijk normaal gesproken als een paar uur in bed lag.

En ik wilde heel graag mijn verhaal optekenen, omdat ik morgen de helft vergeten zou zijn.

Er gebeuren zoveel dingen.

Bijvoorbeeld, ik moest even wachten op de hoek van de straat, omdat Lal de bus ging halen.

Komt er een straatverkoper op me af, wil natuurlijk iets verkopen. En ik wil wel graag iets kopen, maar wil geen kitch. Toch een praatje gemaakt. En hij was nog niet weg, of er kwam me toch een mooie man op me af. Het leek net alsof Jezus voor me stond, zo mooi was hij.

Hij vroeg me , hoe het kwam dat ik zo rustig was in deze drukke stad. Ik vertelde dat komt omdat ik van binnen rustig ben. En daar was de bus. Hij zei, kijk daar is je chauffeur. Dus ik stap weer in bij Lal.

Hij was een beetje boos, en zei tegen mij, je moet niet met iedereen gaan praten hoor, dat kan gevaarlijk zijn.

Okee , ga ik niet meer doen. Maar ik weet wel dat ik het wel ga doen.

Nu ga ik naar bed. Ben al gedouched. En ga nog even lezen.

Of muziek luisteren, dat heb ik ook meegenomen.

Tot morgen, Eliza.